56 तलेबिस्याँ अगमबक्तामैंइ प्ह्रिबै ताँ पूरा तरिगे बिसि छ तब् ग।” च तोदोंन् चेलामैं ताँन् खी वाथेंसि भौदिह्याइ।
क्हि नेरो च्हमिरिए म्हाँजोरि धै क्हिए सन्तानमैं नेरो च्हमिरिए सन्तानए म्हाँजोरि ङइ प्होंब्-नेब् लमिंम्। च्हमिरिए सन्तानइ क्हिए क्र प्लेब्मुँ धै क्हिइ चए प्हले तिंजुर चोब्मुँ।”
येशूजी चमैंने बिइ, “परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै चु ताँ क्हेमैंइ आखेइमुँ वा? ‘धिं लब्मैंइ केर आफे बिसि भ्योंवाबै युँमान् धाँसे तेंर्बै क्र युँमा तइमुँ। चु परमेश्वरउँइँले तब् ग। ङ्योए उँइँर चु के आचम्मबै मुँ।’
परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिब् धोंले म्हिए च्ह सिलन् त्हुम्, दिलेया म्हिए च्ह क्हाल् पिंबै म्हिलाइ धिक्कार मुँ। च म्हि आफिस्याँ चए ल्हागिरि छ्याँब तमल।”
झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “तिंयाँबै म्हुँइँसर ङए फिर तखबै केमैं म्रोंसि क्हेमैं ताँनइ ङ वाथेंसि ह्याब्मुँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, ‘ङइ क्युछैं सैवाब्मुँ, धै क्युए बगालमैं खन्तोंदोंन् प्हुँयाब्मुँ।’
दिलेया ङइ छले ल्होमिंन् बिस्याँ, परमेश्वरए छ्वेर चु तलन् त्हुम् बिसि प्ह्रिबै ताँ खैले पूरा तल् खाँमुँ?”
ङ्ह्योत्ति! त्हे खसिन् मुँ, खल् खाँइ। च त्हेर क्हेमैं खन्तोदोंन् प्हुँयासि ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याब्मुँ धै ङ घ्रिन् वाथेंब्मुँ। दिलेया ङ घ्रि आरे, तलेबिस्याँ आबा ङने बालुन् मुँ।
“ओ अलि-अङाँमैं, येशू क्हाब्मैंए घ्याँ उँइँमिंबै यहूदाए बारेर दाऊदए सुँउँइँले ओंसोंन् पबित्र प्ल्हजी बिमिंल। च छ्वेर प्ह्रिथेंबै ताँ ताँन् तखल् त्हुमल।
दिलेया परमेश्वरजी ओंसोंन् चाँजो लसि येशूलाइ क्हेमैंए योर पिंवाँइ। धै दुष्ट म्हिमैंउँइँले क्हेमैंइ येशू क्रूसर च्योवासि सैवाइ।
ङइ ओंसों रोमर्बै अड्डारि राइ पोंमा खाबज्यै या ङए ख आल। बरु ताँन् ङलाइ वाथेंसि छ्युडिह्याइ। दिलेया चु ताँए दोष चमैंलाइ आल्हैदिरिगे।