44 छ तब् म्रोंसि चमैं धबै चर्न वाथेंसि सोंखेबै लारै या ह्यासि ओंसों लब् धोंलेन् प्राथना लइ।
खी धबै एखमा चेलामैं न्हरु च्हुइरिबन् स्याइ, तलेबिस्याँ चमैंए मि न्हरुइ स्युलुलुन् तरिल।
झाइले खी चेलामैं ङाँर खसि चेलामैंने बिइ, “क्हेमैं अझै रोसि भोंन् न्हरिल् वा? ङ्ह्योद्, म्हिए च्ह क्हासि पापिमैंए योर पिंवाबै त्हे तयाल् खाँइमुँ।
“झाइले क्हेमैंइ प्राथना लमा परमेश्वर आम्हाँदिब्मैंइ लब् धोंले केर आफेबै ताँफुँमैं फाक्कर्न ल्हेंन् आलद्। ल्हें ताँफुँमैं च्योसि प्राथना लस्याँ परमेश्वरजी खेंमैंइ लबै प्राथना थेम् बिसि चमैंइ मैंम्।
चेलामैं खोंयोंन् बिलै प्राथना लरिगे धै सैं च्योंब आलरिगे बिबै सैंले येशूजी अहान् घ्रि बिइ।
“चु दुःख पिंबै पुजु ङउँइँले स्योमिंन्” बिसि ङइ सोंखे समा प्रभुने प्राथना लइ।