21 खेंमैं चब् चरिबै त्हेर येशूजी बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंए न्होंरि म्हि घ्रिइ ङलाइ क्हाल् पिंब्मुँ।”
“क्हेमैंइ सेइमुँ, ङ्हिरो लिउँइँ दुःखने फ्रेबै चाड खमुँ। च त्हेर म्हिमैंइ म्हिए च्ह क्रूसर च्योवाबै ल्हागिर क्हाब्मुँ।”
चु ताँ थेसि चमैं बेल्ले न्हुँ लसि घ्रि-घ्रिले “प्रभु, च म्हि ङ वा?” बिसि ङ्योएबर होंइ।
“ङइ क्हेमैं ताँनए बारेर बिब् आङिं। ङइ त्हाँबै म्हि ङइ सेमुँ। दिलेया ‘ङए क्हें चबै म्हिइ ङए फिर प्हलेइ ह्याँइ’ दिलेया ठिमर प्ह्रिबै ताँ पूरा तरिगे बिसि छ तब् ग।
चु ताँ बिबै लिउइ येशूए सैं खैता-खैता तइ धै ग्वाइ पिंसि बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं न्होंर्बै म्हि घ्रिइ ङलाइ क्हाल् पिंब्मुँ।”
खीजी खाबए बारेर बिब् मुँगे बिब आसेसि चेलामैंइ घ्रिइ-घ्रि ङ्ह्योबर होंइ।
परमेश्वरए उँइँरि तो सै या लोल् आखाँ। ताँन् सै परमेश्वरजी म्रोंल् खाँम्, छतसि ङ्योइ लबै केए हिसाब खीलाइन पिंल् त्हुम्।
ङइ च च्हमिरिए लिलि प्रबै म्हिमैंलाइ सैवाब्मुँ। ङइ म्हिए सैंर्बै ताँमैं नेरो चमैंइ लबै केमैं था सेमना बिसि ताँन् बिश्वासीमैंइ च त्हेर था सेब्मुँ, छले क्हेमैंइ खैबै के लमुँ, छाबन् नों ङइ क्हेमैं घ्रि घ्रिलाइ पिंब्मुँ।