6 “दिलेया म्हुँइँस आधार ‘ङ्ह्योत्ति! प्ह्रेंरो फेखबि छेइ! खीने त्होबर खो,’ बिबै कै थेइ।
तलेबिस्याँ खी युसिन् मुँ, पृथ्बीर मुँबै म्हिमैंए निसाफ लबर खी युसिन् मुँ। ह्युलर्बै म्हिमैंए निसाफ खीजी ठिकले लब्मुँ; धै खीजी ह्रेंमैंए निसाफ भर लल् खाँल्ले लब्मुँ।
चमैं ताँनइ याहवेहए उँइँर क्वे प्रिंरिगे, तलेबिस्याँ निसाफ लबर खी पृथ्बीर युम्। खीजी ह्युलर ठिक निसाफ लब्मुँ, धै ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं खाबै आफेलल्ले खीजी ठिक निसाफ लब्मुँ।
झाइले थेबै कैलै थुतुरि ह्रासि खीजी ह्रोंसए स्वर्गदूतमैं कुल्मिंब्मुँ। धै खीजी त्हाँबै म्हिमैं मुर्बै छेउ घ्रिउँइँले अर्को छेउ समा ह्युलर्बै ताँन् क्ल्ह्योउँइँले स्वर्गदूतमैंइ खी ङाँर खागु लब्मुँ।”
छतसि क्हेमैं या न्हक्रों मिक्रोंले टिद्, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आमैंबै त्हेर म्हिए च्ह युब्मुँ।”
येशूजी अझै बिइ, “स्वर्गर्बै ग्याल्स कन्ये च्युने च्हैंल् खाँम्। च कन्ये च्युइ ह्रों-ह्रोंसए बत्ति छेसि प्ह्रेंरोने त्होबर ह्याइ।
“म्हिए च्ह म्रुँ तसि खीए थेबै मानर ल्हें स्वर्गदूतमैंने बालुन युब्मुँ, धै ह्रोंसए पबित्र राजगद्दिर टिब्मुँ,
प्ह्रेंरो खब क्हैल् लबइले च कन्येमैं ताँन् न्हरु च्हुइयाइ।
छ बिब् थेसि च कन्येमैं च्यु छोरसि ह्रों-ह्रोंसए बत्ति सफा लसि छ्युगु झोंबर होंइ।
दिलेया चइ छले मैंरिमा परमेश्वरजी चने बिइ, ‘ओ आमादु! तिंयाँ म्हुँइँसर्न क्हि सिल् त्हुब्मुँ। तारे क्हिइ साँथेंबै सै न्होर खाबल् तब्मुँ?’”
चए सैंज्यै आमैंबै त्हेर थाइ आसेल्ले धिं क्ल्हे फेखब्मुँ, धै चलाइ सजैं पिंब्मुँ। झाइले चए गति परमेश्वर आम्हाँदिब्मैंल् धोंब तब्मुँ।
तलेबिस्याँ च त्हिंइर परमेश्वरजी हुकुम पिंब्मुँ, खीए चिब स्वर्गदूतइ कै तेब्मुँ, परमेश्वरए थुतुरु ह्रासि प्रभु येशू खीन् स्वर्गउँइँले युब्मुँ, धै खीए फिर बिश्वास लसि सियाब्मैं धबै ओंसोंन् सोगों तब्मुँ।
दिलेया खाबज्यै आसेल्ले ह्यो खब् धोंले प्रभु खैलसे युब्मुँ। च त्हिंइर मु थेबै कैले म्हयाब्मुँ, मुर्बै ताँन् सैमैं मिइ ख्रोंसि नास तयाब्मुँ, धै चु ह्युल नेरो ह्युलर्बै सैमैं ताँन् म्हयाब्मुँ।
प्रभु येशूजी बिइ, “थेद्, क्हेमैंइ था आसेल्ले ङ ह्यो धोंले युब्मुँ। छतसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिबै म्हि ङ्हो सब् ग। ह्रोंस क्लुना तसि म्हिमैंए उँइँर फा पिन् आतरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ह्रोंसनेन् साँथेंम्।”