2 चमैं न्होंरि ङ्हउँलो बुद्धि मुँब् मुँल, ङ्हउँलो बुद्धि आरेबा मुँल।
“ङ्ह्योद्! ङइ क्हेमैं प्याँगुमैंए म्हाँजोर क्यु धोंले कुलरिइमुँ। छतसि क्हेमैं प्हुरि धोंले बाठो, तोंगु धोंले सोजो तसि टिल् त्हुम्।
“भर लल् खाँब नेरो बुद्धि मुँबै केब्छैं खैबै तम्? च केब्छैंने क्ल्हेइ ‘धिंर्बै केब्छैंमैं चब-थुँब ठिक त्हेर पिंन्’ बिसि चए जिम्मार वाथेंम्।
तलेबिस्याँ च बुद्धि आरेब्मैंइ बत्ति मत्त्रे बोल, थप्दिबै छ्युगु बिस्याँ आबोल।
दिलेया बुद्धि मुँब्मैंइ बिस्याँ बत्तिने बालु थप्दिबै छ्युगु या बोल।
दिलेया च बुद्धि मुँब्मैंइ बिइ, ‘ङि नेरो क्हेमैंए ल्हागिर योबै छ्युगु ङिने आरे। दोकनर ह्यासि ह्रोंसए ल्हागिर चैदिबै छ्युगु किंन्।’
च म्हिमैं ङ्योए संगतिउँइँले त्होंइ ह्याइ, तलेबिस्याँ चमैं ङ्योल आङिंल। चमैं ङ्योल ङिंस्याँम् ङ्योनेन् टिमल। दिलेया चमैं ताँन् ङ्योल आङिं बिसि उँइँबर चमैं त्होंसि ह्याब् ग।
क्हेमैंइ चु ताँ ओंसोंन् था सेल् खाँल। दिलेया धबै क्हेमैंलाइ तिब्ले मैंमिंदा ङ्हाँइ, प्रभुजी इस्राएलीमैंलाइ मिश्र ह्युलउँइँले जोगेसि पखल, दिलेया चमैं न्होंरि लिउँइँ बिश्वास आलब्मैंलाइ परमेश्वरजी नास लवाइ।