9 “च त्हेर म्हिमैंइ क्हेमैं दुःख योंरिगे बिसि क्हासि दुष्टमैंए योर पिंवाब्मुँ, धै चमैंइ क्हेमैं सैवाब्मुँ। क्हेमैंइ ङए ताँ क्वेंइ बिसि ताँन् म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ हेल लब्मुँ।
ठिक के लबै म्हिमैंइ छलु म्हिलु लब्मैंलाइ आखो, छलु म्हिलु लब्मैंइ ठिक के लब्मैं आखो।
अरूमैंइ च न्हिम्तो पिंबर ह्याब्मैंलाइन क्हासि खैच्हिजिले धोंसि सैवाइ।
छतसि ङइ क्हेमैं ङाँर अगमबक्तामैं, बुद्धि मुँबै म्हिमैं नेरो छ्वेर्बै ताँ लोमिंब्मैं कुल्मिंब्मुँ। चमैंए न्होंरि कोइ क्हेमैंइ सैवाब्मुँ, कोइ क्रूसर च्योवासि सैवाब्मुँ, कोइ क्हेमैंए च्हों धिंजरे बोसि कोर्राइ प्रुब्मुँ, धै सहर-सहरजरे ह्रुगुदिब्मुँ।
छतसि ‘ङइ चमैं ङाँर अगमबक्तामैं नेरो स्यार्बो कुलम्,’ बिसि तोन्दोंरि ताँ सेबै परमेश्वरजी बिल। ‘दिलेया च कुलब्मैं न्होंरि को-कोइलाइ चमैंइ सैवाब्मुँ, कोइलाइ ह्रुगुदिब्मुँ।’
चु ताँन् सैमैं तब् भन्दा ओंसों म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ ह्रुगुदिब्मुँ। चमैंइ क्हेमैं क्हासि च्हों धिंजरे बोसि क्हेमैंए मिंर मुद्दा झोंसि झेलर च्युवाब्मुँ। क्हेमैंइ ङए मिं किंबइले म्रुँमैं नेरो क्रथेमैंए उँइँर बोब्मुँ।
“ह्युलर्बै म्हिमैंइ क्हेमैं प्ह्रइ बिस्याँ, क्हेमैं प्ह्रब् भन्दा ओंसों चमैंइ ङलाइ प्ह्रब् ग बिसि क्हेमैंइ मैंन्।
क्हेमैंइ ङए मिं किंसेरो म्हिमैंइ चु तोन्दोंरि दुःख क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। तलेबिस्याँ चमैंइ ङ कुल्मिंबै आबा ङो आसे।
म्हिमैंइ क्हेमैं यहूदीमैंए च्हों धिंउँइँले तेवाब्मुँ। क्हेमैंलाइ सैब्मैंइ परमेश्वरए सेवा लसिन् मुँ बिसि मैंबै त्हे खसिन् मुँ।
दिलेया क्हिए सैंर मैंबै ताँमैं ङिइ क्हिउँइँलेन् थेदा ङ्हाँइँमुँ, तलेबिस्याँ खन्तोदोंन् म्हिमैंइ क्हिए टोलिमैंए बारेर बिरोध लसि पोंरिब ङिइ थेइमुँ।”
चमैंइ युँमाइ ल्हिरिमा स्तिफनसइ बिइ, “ओ प्रभु येशू, ङए प्ल्ह क्हिजी किंनु।”
दिलेया क्हेमैं ख्रीष्टियान तबइले दुःख योंल् त्हुस्याँ क्हेमैं फा आपिद्, बरु ख्रीष्टए मिंउँइँले क्हेमैंइ परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंन्।
क्हेमैंए फिर खबि छेबै दुःखने आङ्हिंन्। थेद्, क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै ल्हागिर दुष्टइ को-कोइलाइ झेलर झोंब्मुँ। क्हेमैंलाइ च्युगैं मत्त्रे दुःख तब्मुँ। दिलेया क्हेमैं आसिन् समा ङए फिर बिश्वास लरिद्, छलस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ इनामर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
दुष्टइ ग्याल्स लबै क्ल्ह्योर क्हि टिइमुँ बिब ङइ सेइमुँ। दिलेया दुष्ट टिबै क्ल्ह्योर ङए बारेर भर लल् खाँबै ग्वाइ पिंबै एण्टिपासलाइ म्हिमैंइ सैवानाबिलेया क्हिइ ङए फिर बिश्वास लब आपिइमुँ।
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।