19 ओंछेमैं! च त्हेर प्हसे नोबै च्हमिरिमैं नेरो ङ्हे तिंबै आमामैं बेल्ले दुःख तब्मुँ।
“चु कोलोमैंइ बिरिबै ताँ क्हिइ थेइमुँ वा?” बिसि येशूने ङ्योएइ। येशूजी बिइ, “थेइमुँ, तले आथेब! ‘च्योंबै कोलोमैं नेरो ओलाँ कोलोमैंए सुँउँइँले या परमेश्वरजी खीए मिं क्वेबर ल्हैदिइमुँ,’ बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै ताँ क्हेमैंइ खोंयोंइ आखेइमुँ वा?”
म्रोंर के लब्मैं धिंर मुँबै क्वें किंनिले बिसि धिंउँइँ आह्यारिगे।
छतसि सर्खर नेरो प्रिबै त्हिंइर क्हेमैं भौदिल् आत्हुरिगे बिसि परमेश्वरने प्राथना लद्।
च त्हेर प्हसे नोब्मैं नेरो क्वेंदर कोलो मुँबै आमामैं खै लब ओंछेंमैं! तलेबिस्याँ ह्युल तिगोंन् बेल्ले ङ्हिंन् तबै दुःख खब्मुँ, झाइले चु ह्रेंए फिर परमेश्वर ह्रिस खब्मुँ।