10 छतमा ल्हें म्हिमैंइ ङए फिर बिश्वास लब पिवाब्मुँ। चमैंइ खें-खेंमैंए न्होंर्न घ्रिइ-घ्रिए फिर धोका पिंसि क्हाल् पिंब्मुँ, धै हेल लुब्मुँ।
“ह्रों-ह्रोंसए त्येमैं न्होंर्न घ्रिइ-घ्रि सैबर पिंवाब्मुँ। छलेन आबाइ च्ह-च्हमिमैं सैबर पिंवाब्मुँ, धै च्ह-च्हमिंमैंइ आबा-आमामैंए बिरोधर रेसि सैबर ल्हैदिब्मुँ।
चु ताँ या बिद्, ङए ताँ क्वेंसि तोइ संका आलबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ।”
चए जरा छेनाले सर च्योंल् आयोंबइले ल्हें त्हे समा सोल् आखाँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बिब् धोंले प्ररिमा तोइ दुःख तबै तोदोंन् च लिउँइँ स्योह्याम्।
बिसि चमैंइ खीलाइ म्हि आच्हि। दिलेया येशूजी चमैंने बिइ, “अगमबक्ताइ ह्रोंसए नाँस नेरो धिंर मान आयों, दिलेया अरू क्ल्ह्योजरे खन्तोदोंन् मान योंम्।”
ल्हें म्हिमैं ‘ङ अगमबक्ता ग’ बिसि स्योर तेसि खब्मुँ, धै ल्हें म्हि खेंमैं ङाँइ लवाब्मुँ।
“च त्हेरि ह्रोंसए त्येमैं न्होंर्न घ्रिइ घ्रि सैबर पिंवाब्मुँ, छलेन आबा आमाइ च्ह च्हमि, च्ह चमिंमैंइ आबा आमा सैबर पिंवाब्मुँ।
दिलेया च ताँ चमैंए सैंर जरा आझों। छतसि दे त्हिंइ समा छ्याँबन् तमुँ, दिलेया परमेश्वरए ताँइ बिब् धोंले प्ररिमा तोइ दुःख तइबिस्याँ, म्हिमैंइ ह्रुगुदिस्याँ, चमैंइ ‘चुम् आत’ बिसि पिवाम्।
ह्रोंसए आबा-आमा, आघें-अलिमैं, ह्रोंसए थुमैं नेरो ह्रजे-म्हजेमैंज्यै क्हेमैं शत्तुरमैंए योर पिंवाब्मुँ, झाइले क्हेमैंए न्होंरि को-कोइ चमैंइ सैवाब्मुँ।
एशिया ह्युलर्बै म्हिमैं ताँन् ङ ङाँइले स्योयाइ बिब क्हिइ सेइमुँ, स्योइ ह्याब्मैं न्होंरि फाइगेलस नेरो हेर्मोगेनेस बिब् ग।
तलेबिस्याँ डेमासइ चु ह्युलर्बै सैमैंए म्हाँया लसि ङलाइ वाथेंसि थेसलोनिका सहरर ह्याइ। क्रेसेन्स बिबै अलि गलातिया ह्युलर ह्याइ, धै तीतस दलमातिया बिबै क्ल्ह्योर ह्याइ।
ङइ ओंसों रोमर्बै अड्डारि राइ पोंमा खाबज्यै या ङए ख आल। बरु ताँन् ङलाइ वाथेंसि छ्युडिह्याइ। दिलेया चु ताँए दोष चमैंलाइ आल्हैदिरिगे।