8 “दिलेया खाबज्यै या क्हेमैंने ‘गुरु’ आबिरिगे, तलेबिस्याँ क्हेमैंलाइ लोमिंबै गुरु घ्रि मत्त्रे मुँ, छतसि क्हेमैं ताँन् आघें-अलिमैं ग।
दिलेया चेला ह्रोंसए गुरु धोंब धै केब्छैं ह्रोंसए क्ल्हे धोंब तल् खाँस्याँ सैं तोंल् त्हुम्। म्हिमैंइ धिंर्बै क्ल्हेनेन् बालजिबुल बिसि मिं थेंम् बिस्याँ खीए परवामैंने झन् खै बिलै?
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
छलेन खाबज्यै क्हेमैंने ‘क्ल्हे’ आबिरिगे, तलेबिस्याँ क्हेमैंए घ्रि मत्त्रे क्ल्हे परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग।
बजारजरे स्युरबर ह्यामा म्हिमैंइ खेंमैं मान लसि ‘गुरु’ बिसि म्हाँदिरिगे ङ्हाँम्।
खीलाइ क्हाल् पिंबै यूहदाइ “ओ गुरु, च म्हि ङ वा?” बिसि ङ्योएमा खीजी चने बिइ, “क्हिइ ह्रोंसइन बिइमुँ।”
छ बिबै तोदोंन् यहूदा येशू ङाँर ह्यासि येशूने, “ओ गुरु,” बिसि म्वें लइ।
“क्हिए ल्हागिर ङइ तो लमिंरिगे ङ्हाँइमुँ?” बिसि येशूजी चने ङ्योएमा च कनइ खीने बिइ, “ओ गुरु, ङए मि म्रोंल् खाँब् तरिगे।”
छतब म्रोंसि पत्रुसइ तेल्बै ताँ मैंसि येशूने बिइ, “ओ गुरु, ङ्ह्योत्ति, क्हिजी सराप झोंबै तुँबुए धुँम् कारह्यान।”
छतसि यहूदा येशू ङाँर ह्यासि “ओ गुरु” बिसि येशूलाइ म्वें लइ।
पत्रुसइ येशूने बिइ, “ओ गुरु, ङ्यो चुर टिब छ्याँब मुँ! ङिइ चुर टिबै क्ल्ह्यो सौंलो बनेम् ओ? घ्रि क्हिए ल्हागिर, घ्रि मोशाए ल्हागिर, घ्रि एलियाए ल्हागिर।”
दिलेया क्हिए बिश्वास आम्हरिगे बिसि ङइ क्हिए ल्हागिर प्राथना लइ। छतसि क्हि धबै ङ ङाँइन एखब्मुँ, क्हिए सैं ङ ङाँइ एबै लिउँइँ ह्रोंसए आघें अलिमैंए सैं भोंब् लमिंन्।”
येशूजी लिग्याँइ तोसि ङ्ह्योमा चमैं खीए लिलि खरिब् म्रोंसि चमैंने ङ्योएइ, “क्हेमैंइ तो म्हैल?” चमैंइ खीने बिइ, “रब्बि, क्हि खनिर टिमुँ?”। (रब्बि बिब गुरु ग)
नथानेलइ खीने बिइ, “रब्बि, क्हि परमेश्वरए च्ह ग! क्हि इस्राएलर्बै म्रुँ ग!”
चेलामैंइ खीने बिइ, “ओ गुरु, दे त्हिंइ ओंसों यहूदी चिबनाँब्मैंइ क्हि युँमाइ प्रिंसि सैल् म्हैल! धबै क्हि च क्ल्ह्योर्न ह्याम्मा?”
येशूजी चने “ओ मरियम” बिमा चइ खी ङाँइ तोसि हिब्रू क्युइर खीने “रब्बोनि” बिइ। (छ बिब “ओ गुरुज्यू” ग।)
च म्हुँइँसर येशू ङाँर खसि खीने बिइ, “ओ गुरु, क्हि परमेश्वरउँइँले युबै लोमिंबै म्हि ग बिसि ङिइ सेइमुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी आल्होमिंस्याँ क्हिइ लब् धों तबै चु औदिबै चिनुमैं खाबज्यै लल् आखाँ।”
चमैं यूहन्ना ङाँर खसि बिइ, “गुरु! यर्दन स्यों क्योंजा क्हिने मुँबै म्हिए बारेर ओंसों क्हिइ ग्वाइ पिंल, तिंजोरोम् खीजीन् म्हिमैं क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा पिंरिइमुँ। धै ताँन् म्हिमैं खी ङाँर्न ह्यारिइमुँ।”
च त्हेर्न चेलामैंइ येशूने “गुरु, च्हौदे चबै सै चद्,” बिसि यो छ्युँ लइ।
झाइले चमैंइ मा ङ्युँइए चोंजा खीने त्होसि, “ओ गुरु, क्हि चुर खोंयों खल? बिसि ङ्योएइ।”
छाब् म्रोंसि खीए चेलामैंइ खीने, “गुरु, चु म्हि फिब् ओंनोंबै तले कन तगे? खाबइ पाप लगे? चुइ उ चुए आबा-आमाइ पाप लगे?” बिसि ङ्योएमा।
ङिइ क्हेमैंलाइ “छाबै बिश्वास ललन् त्हुम्” बिसि कर आल्हैदि, तलेबिस्याँ क्हेमैं ह्रोंसन् बिश्वासर भोंब तइमुँ। बरु क्हेमैंए सैं तोंन् लमिंबै ल्हागिर ङि क्हेमैंने क्ह्रिसि के लबै सैं मुँ।
ङिइ ह्रोंसए ताँ आबि, दिलेया येशूए ल्हागिर ङि क्हेमैंए केब्छैंमैं धोंन् तसि येशू ख्रीष्टन् प्रभु ग बिबै ताँ ङि बिप्रम्।
तलेबिस्याँ स्वर्ग नेरो पृथ्बीर मुँबै ताँन् परवामैंलाइ परमेश्वर आबाजीन् बनेसि मिं थेंइमुँ।
तारे च क्हिए केब्छैं आङिं, केब्छैं भन्दा थेब क्हिइ खोबै अलि तरिगे। ङइ चलाइ बेल्ले म्हाँया लमुँ। बिलन् त्हुमा अझै क्हिए ल्हागिरि च क्हिए के लबै म्हि ग, झन् च भन्दै थेबै ताँ च प्रभुए फिर बिश्वास लबै खोबै अलि ग। छतमा क्हिज्यै या चलाइ बेल्ले म्हाँया लब्मुँ बिसि ङए सैंर ङ्हाँइमुँ।
ओ अलि-अङाँमैं, क्हेमैंए न्होंरि ल्हें म्हिमैं लोमिंबै चिब तल् आम्हैद्, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी निसाफ लमा लोमिंबै चिब्मैंलाइ कडा निसाफ लब्मुँ बिसि क्हेमैंइ था सेइमुँ।
क्हेमैंए जिम्मार मुँब्मैंए फिर कल्हे प्हैंसि हौदिसि ह्रोंसए न्होंर थेंसि आङिं, बगालमैंए ल्हागिर क्हेमैंन् नमुना तसि छ्याँबै के लसि उँइँन्।
ङ क्हेमैंए आघें यूहन्ना ग। येशूए फिर बिश्वास लबइले क्हेमैंइ धोंलेन् ङज्यैया खैबन् दु:ख तलैया ङइ सैदिइमुँ। येशू ख्रीष्टए बारेर ग्वाइ पिंदै परमेश्वरए ताँ बिप्रबै लमा म्हिमैंइ ङलाइ मा ङ्युँइर मुँबै पत्मोस बिबै कोंर च्युथेंल।
स्वर्गदूतइ छबिमा ङ चलाइ फ्योबर पद्खु तइ, दिलेया चइ ङने बिइ, “छ आलद्! ङ परमेश्वरए के लबै दूत मत्त्रे ग। ङज्यै या क्हि नेरो क्हिए अलि-अङाँमैं धोंले येशूए ताँ क्वेंम्। परमेश्वरलाइ मत्त्रे फ्योद्।” तलेबिस्याँ येशूजी पिंबै ग्वाइ अगमबक्तामैंइ पोंइ।
दिलेया चइ ङने बिइ, “छ आलद्! परमेश्वर मत्त्रे फ्योद्! क्हि, अगमबाणि पोंबै क्हिए आघें-अलिमैं नेरो चु कितबर मुँबै ताँमैंइ बिब् धोंले प्रब्मैं धोंबन् ङ परमेश्वरए के लबै दूत मत्त्रे ग।”