31 छले क्हेमैंइ अगमबक्तामैं सैवाब्मैंए सन्तान ग बिबै प्रमाण क्हेमैं ह्रोंसइन पिंइमुँ।
चमैंइ पोंबै ताँ खेंमैंए फिर्न खीजी एखल् लब्मुँ, धै चमैं नास लवाब्मुँ। झाइले चमैंलाइ म्रोंम्मैं ताँनइ प्ह्रदै क्र लाब्मुँ।
‘ङि ह्रोंसए खेमैं मुँबै त्हेर मुँस्याँ अगमबक्तामैं सैबर ङि चमैंने आत्हुँमल।’
छतसि क्हेमैंए खेमैंइ लबै पापए के पूरा लद्।
छतसि ङइ क्हेमैं ङाँर अगमबक्तामैं, बुद्धि मुँबै म्हिमैं नेरो छ्वेर्बै ताँ लोमिंब्मैं कुल्मिंब्मुँ। चमैंए न्होंरि कोइ क्हेमैंइ सैवाब्मुँ, कोइ क्रूसर च्योवासि सैवाब्मुँ, कोइ क्हेमैंए च्हों धिंजरे बोसि कोर्राइ प्रुब्मुँ, धै सहर-सहरजरे ह्रुगुदिब्मुँ।
“ओ यरूशलेमथेंमैं, अगमबक्तामैं सैब्मैं, धै परमेश्वरजी कुल्मिंबै स्यार्बोमैं युँमाइ प्रिंब्मैं। नगा आमाइ प्हसेंमैं प्ह्या न्होंर हुब् धोंले ल्हें खे ङइ क्हेमैंलाइ हुल् म्हैइ, दिलेया क्हेमैं ङ ङाँर खोंयोंइ या खल् आङिं!
“क्ल्हेइ च के लबै म्हिने बिइ, ‘ओ, केर आफेबै म्हि! क्हिइ पोंबै ताँउँइँलेन् ङइ क्हिए निसाफ लब्मुँ। ङए सैं सारो मुँ, ङइ थेंइ आथेंबै सैन् किंमुँ, धै प्लुइ आप्लुबै सैन् खैंम् बिब क्हिइ सेना।