39 आलसि आतबै अर्को थेबै ताँ या छाबन् मुँ, ‘क्हिइ ह्रोंसए ङ्हेब्-ट्हुब्मैंलाज्यै या ह्रोंसने धोंले म्हाँया लद्।’
ह्रोंसए आबा आमाए मान लद्। ह्रोंसए ङ्हेब्-ट्हुब्मैंलाज्यै या ह्रोंसने धोंलेन् म्हाँया लद्।”
आलसि आतबै धाँसे ओंसोंबै थेबै ताँ चुन् ग।
अर्को आज्ञा चुन् ग, ‘क्हिइ ह्रोंसए ङ्हेब्मैं ह्रोंसलाइ धोंले म्हाँया लद्।’ चु आज्ञा ङ्हिं भन्दा थेब अरू तोइ आरे।”
घ्रिइ घ्रिने म्हाँया लब बाहेक अरू तो सैरै या भारा आनोद्। तलेबिस्याँ ह्रोंसए ङ्हेब् ट्हुब्मैंए फिर म्हाँया लब्मैंइ परमेश्वरजी पिंबै ठिम पूरा लम्।
बरु ह्रोंसए अलिमैं प्रभुए फिर बिश्वास लबर भोंब तरिगे बिसि ङ्यो ताँनइ भों पिंल् त्हुम्,
तलेबिस्याँ ताँन् ठिमर्बै ताँमैं चु ताँ घ्रिर्न पूरा तइमुँ: “क्हिइ ह्रोंसलाइ म्हाँया लब् धोंले ङ्हेब् ट्हुब्मैंए फिरै या म्हाँया लद्।”
छतसि मौका योंन् समा ङ्योइ ताँन् म्हिमैंलाइ ल्होबै केमैं लरिले, खासगरि बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ ल्होले।
बरु क्हेमैंइ परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै खीए ग्याल्सर्बै ताँमैं छेनाले म्हाँदिसि क्हेमैंइ “ह्रोंसए ङ्हेब् ट्हुब्मैंने ह्रोंसलाइन धोंले म्हाँया लद्!” बिबै ताँ ङिंस्याँ क्हेमैंइ छ्याँबै के लब्मुँ।