30 तलेबिस्याँ सिबै म्हिमैं धबै सोगों तबै लिउँइँ चमैं स्वर्गर्बै स्वर्गदूतमैं धोंन् तब्मुँ। छतसि म्हिमैंइ ब्ह्या आल ब्ह्या या आलमिं।
ओ खीजी बिबै ताँमै ङिंबै शक्ति मुँबै स्वर्गदूतमैं, याहवेहए मिं क्वेद्।
झाइले ठिक के लब्मैं खेंमैंए आबाए ग्याल्सरि त्हिंयाँ धोंले चारसि टिब्मुँ। “न्ह मुँब्मैंइ थेरिगे।”
“छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, छेनाले मैंन्! क्हेमैंइ छाबै कोलोमैं धों तब्मैं खाबलाज्यै या हेल आलद्। तलेबिस्याँ चमैं जोगेमिंबर स्वर्गदूतमैं स्वर्गरि खोंयोंन् बिलै ङए आबाए उँइँर्न तम्।
सिबै म्हिमैं धबै सोगों तबै बारेर परमेश्वरजी क्हेमैंने तो बिइमुँ, च क्हेमैंइ आखेइमुँ वा?
नाँ बाढिइ नास लब् भन्दा ओंसों नोआ क्यु झाजर आहोंन् समा, म्हिमैं चब थुँब नेरो ब्ह्या लरिल।
नोआ क्यु झाजर आहोंन् समा च त्हेर्बै म्हिमैं चब, थुँब, ब्ह्या लब लसिन् मुँल, चमैं छले ढुक्कले ह्रों-ह्रोसए पार्लेन् प्ररिबै त्हेर्न थाइ आसेल्ले थेबै नाँ बाडिइ युसि म्हिमैं ताँन् सैवाइ।
स्वर्गदूतइ छबिमा ङ चलाइ फ्योबर पद्खु तइ, दिलेया चइ ङने बिइ, “छ आलद्! ङ परमेश्वरए के लबै दूत मत्त्रे ग। ङज्यै या क्हि नेरो क्हिए अलि-अङाँमैं धोंले येशूए ताँ क्वेंम्। परमेश्वरलाइ मत्त्रे फ्योद्।” तलेबिस्याँ येशूजी पिंबै ग्वाइ अगमबक्तामैंइ पोंइ।