12 म्रुँइ चने ‘ओ थु, क्हि ब्ह्यार खिल् त्हुबै क्वें आखिल्ले खैले न्होंर खल?’ बिसि ङ्योएमा चइ तोइ बिल् आखाँल।
ठिक के लब्मैंइ चु म्रोंब्मुँ धै तोंब्मुँ, दिलेया दुष्ट म्हिमैंइ ह्रोंसए सुँ म्रुब्मुँ।
“दिलेया च क्ल्हेइ चमैं न्होंर्बै म्हि घ्रिने बिइ, ‘ओ थु, ङइ क्हिए फिर तोइ अनिया आलइमुँ। क्हिइ ङने तिंगेंर्बै नों सैर के लम् बिसि बिब् आङिं वा?
येशूजी चने “ओ थु, क्हि तो लब् बिसि खल, च युनन् लद् बिइ,” छ बिबै तोदोंन् यहूदाने खबै म्हिमैं खसि येशूलाइ क्हाइ।
“तलेबिस्याँ ङ क्हेमैंने बिमुँ, शास्त्रिमैंइ नेरो फरिसीमैंइ लबै केमैं भन्दा क्हेमैंइ लबै केमैं छ्याँब आतइ बिस्याँ क्हेमैं खैलसेया स्वर्गर्बै ग्याल्सरि होंल् योंरिब आरे।
ठिमर्बै ताँ ठिम म्हाँदिब्मैंए ल्हागिर्न बिब ङिइ सेइमुँ। छतमा ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैं परमेश्वरए उँइँर निसाफर रामा खाबज्यै या तोइ पोंबै घ्याँ आरे।
छतसि ठिक त्हे आतन् समा खाबै फिरै या क्हेमैंइ छ्याब् आल्हैदिद्, ताँनए निसाफ प्रभुजीन् च त्हेर लम्। म्हिमैंइ आसेल्ले लबै आछ्याँबै केमैं या ताँनइ सेल् लमिंब्मुँ, छलेन म्हिमैंए सैं न्होंर्बै ताँमैं या उँइँमिंब्मुँ। धै म्हिमैंइ खैबै केमैं लइमुँ च अनुसार्बै इनाम परमेश्वरजी चमैंलाइ पिंब्मुँ।
छाबै म्हि न्होंग्याल पापि ग बिसि क्हिइ सेल् त्हुम्। लिउँइँ “ङइ गल्ति लना” बिसि च म्हिन् ह्रोंसन् दोषि ठर्दिम्।