9 खीए लिलि ओंसों प्रब्मैंइ छले ओरल, “दाऊदए च्हए जय जय तरिगे! याहवेहए मिंर खबै म्हिला आशिक तरिगे! धाँसे थेबै परमेश्वरए जय जय तरिगे!”
हल्लेलूयाह! स्वर्गउँइँले याहवेहए मिं क्वेद्; मुउँइँले खीलाइन थेब् लद्!
छले येशू यरूशलेमर फेनेमा सहर तिगोंन् खैला-बैला तइ। धै “चु म्हि खाब् जा?” बिसि म्हिमैंइ ङ्योएबर होंइ।
झाइले ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैंइ येशूजी लबै औदिबै केमैं म्रोंइ, धै “दाऊदए च्हए जय जय तरिगे!” बिसि कोलोमैंइ मन्दिरर ओररिब् चमैंइ थेइ। छतमा चमैं बेल्ले ह्रिस खसि
तलेबिस्याँ ङ क्हेमैंने बिमुँ, ‘याहवेहए मिंर खबै म्रुँ बेल्ले ङ्हो सब् ग’ आबिन् समा क्हेमैंइ ङलाइ म्रोंरिब आरे।”
येशू च क्ल्ह्योउँइँले ह्यामा कनमैं ङ्हिंइ “ओ दाऊदए च्ह, ङिए फिर ल्हयो खमिंन्,” बिसि ओरदै येशूए लिलि ल्हैदिइ।
ङ्ह्योद्! तारे क्हेमैंए सहर परमेश्वरजी नास लवाब्मुँ। ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंइ ‘परमेश्वर आबाजी कुल्मिंबै म्हिए मान तरिगे’ आबिन् समा क्हेमैंइ ङ म्रोंरिब् आरे।”
“स्वर्गरि परमेश्वए मिं थेब तरिगे, धै पृथ्बीरि खीजी त्हाँबै म्हिमैंने शान्ति तरिगे!”