3 खाबज्यै क्हेमैंने तोइ बिस्याँ, ‘प्रभुए ल्हागिरि चुमैं चैदिइमुँ’ बिद्। छ बिबै तोदोंन् च म्हिइ चमैं कुल्मिंब्मुँ।”
पृथ्बी नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं याहवेहलन् ग, ह्युल नेरो चर टिब्मैं ताँन् खीलन् ग,
“क्हेमैं च ओंसोंबै नाँसर ह्याद्। चर फेनेबै तोदोंन् गधाए आमा नेरो प्हसे च्युँइँथेंब क्हेमैंइ स्याब्मुँ। चमैं पिसि ङ ङाँर पखो।
स्योंम्बै अगमबक्ताइ बिबै ताँ पूरा तबर छ तब् ग।
खीने पिंबै ताँन् म्हिमैंलाइ खीजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंरिगे बिसि क्हिजी खीलाइ ताँन् म्हिमैंए फिर हग पिंइँमुँ।
परमेश्वर आबाजी खीए च्हलाइ म्हाँया लम्, छतसि तोन्दोंरि सै खीए योर्न पिंइमुँ।
खीजीन् ताँनलाइ जीवन, सो नेरो तोन्दोंरि सै पिंमुँ। छतसि खीलाइ तोइ सैए खाँचो तब् धोंले म्हिए योउँइँले खीए सेवा लल् त्हुम् बिसि आमैंन्।
परमेश्वरलाइ धन्यबाद तरिगे, तलेबिस्याँ खीजी तीतसलाइ क्हेमैं ल्होमिंबै सैं पिंइमुँ।
तलेबिस्याँ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी ङ्योए फिर कति थेबै दयाम्हाँया लइमुँ बिब क्हेमैंइ सेइमुँ। येशू ख्रीष्टने तोन्दोंरि सै मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ङ्हाँदु तइ। तलेबिस्याँ खीए ङ्हाँदुउँइँले क्हेमैं प्लब् तरिगे बिब खीए सैं मुँल।
तलेबिस्याँ ताँन् छ्याँबै दान बरदानमैं त्हिंयाँ नेरो लयाँ बनेबै परमेश्वरउँइँले युम्। तलेबिस्याँ खी खोंयोंइ ङ्हरि कुरि आत।