29 ठागुइ ‘ङ आह्या,’ बिइ। दिलेया लिउँइँ चए सैं एसि म्रोंर के लबर ह्याइ।
क्हेमैं न्होंरि ओंसों को-कोइ छाबै म्हिमैं मुँल, दिलेया तिंजोरो प्रभु येशू ख्रीष्टए मिंउँइँले नेरो ङ्योए परमेश्वरए प्ल्हउँइँले क्हेमैं पापउँइँले चोखो तइमुँ, क्हेमैं परमेश्वरए म्हिमैं तइमुँ, झाइले परमेश्वरए उँइँर क्हेमैं ठिक ठर्दिइमुँ।
ङ ओंसों डमस्कस नेरो यरूशलेम सहरजरे, यहूदीमैंए ताँन् ह्युलरि, झाइले अरू ह्रेंमैंए ह्युलरै या ह्यासि पाप केमैं पिसि परमेश्वरउँइँ सैं एद् धै ह्रोंसइ सैं एइ बिब उँइँबर छ्याँबै केमैं लल् त्हुम् बिसि लोमिंइ।
“चु च्ह ङ्हिंर आबाइ बिबै ताँ खाबइ ङिंइ? ठागुइ उ च्योंबइ?” चमैंइ “ठागुइ,” बिइ। झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेब्मैं नेरो फ्यालुस्यो के लब्मैं क्हेमैं भन्दा ओंसों परमेश्वरए ग्याल्सर होंब्मुँ।
“रेद्, थेबै निनवे सहर ह्याद्, धै ङइ क्हिने पिंबै ताँ चर ह्यासि बिप्रद्।”
येशूजी चमैंने धबै बिइ, “चु ताँए बारेर क्हेमैं खै ङ्हाँम्? म्हि घ्रिला च्ह ङ्हिं मुँल। आबा च्ह थेब ङाँर ह्यासि ‘ओ ठागु, तिंयाँ क्हि म्रोंर ह्यासि के लद्,’ बिमा
“आबाइ च्ह च्योंब्ने या छान् बिइ। च्योंबइ ‘तम् तम्, ङ ह्यास्यो,’ बिइ दिलेया च आह्या।
झाइले याहवेहजी मोशालाइ मिश्रर ह्याद् बिसि तोन्दोंरि बिल त्हुबै ताँमैं नेरो लल् त्हुबै औदिबै केमैंए बारेर मोशाइ हारूनने बिइ।