27 छतमा चमैंइ येशूने “तुसि, खनिउँइँले योंगे ङिइ आसे,” बिइ। छबिमा येशूजी चमैंने बिइ, “छ बिस्याँ ङज्यै या खनिउँइँले चु केमैं लबै हग योंइ बिसि क्हेमैंने आबि।”
छतसि च फरिसीमैं म्रोंसि तोइ न्हुँ आलद्। चमैं कन अगुवामैं ग। कनइ कन डोरिदिस्याँ, ङ्हिंना ङ्हिंन् होंल्दोंर पायाम्।”
झाइले न्हाँगर मु ओल्ग्या तसि न्हाँम्स्योइ हुवास्याँ क्हेमैंइ ‘तिंयाँम् नाँ खैं तलै बिम्।’ मु ङ्ह्योसि क्हेमैंइ त्हिंइ खैब तम् बिसि सेल् खाँम्, दिलेया खबर होंबै चिनुए अर्थ क्होल् आखाँ।
दिलेया ‘म्हिमैंउँइँले’ बिले बिस्याँ म्हिमैंइ तोइ लम् उ बिसि ङ्हिंल् त्हुइमुँ। तलेबिस्याँ यूहन्ना अगमबक्ता ग बिसि ताँन् म्हिमैंइ म्हाँदिम्।”
येशूजी चमैंने धबै बिइ, “चु ताँए बारेर क्हेमैं खै ङ्हाँम्? म्हि घ्रिला च्ह ङ्हिं मुँल। आबा च्ह थेब ङाँर ह्यासि ‘ओ ठागु, तिंयाँ क्हि म्रोंर ह्यासि के लद्,’ बिमा
च म्हिइ चमैंने बिइ, “खैतबै औदिबै ताँ! खी खनिउँइँले खइ बिसि क्हेमैंइ आसे, दिलेया ङए मि खीजीन् म्रोंन् लमिंइ।
म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ पिंल् त्हुबै मान आपिं, छतसि चमैंइ तो लदा ङ्हाँम् लरिगे बिसि पिवाइ।
छतसि ङिइ बिबै सैं तोंबै ताँ नास तब्मैंए ल्हागिर मत्त्रे हुथेंब् धों तइमुँ।