5 छबिमा चमैं के लबर म्रोंर ह्याइ। “धबै च क्ल्हे च्युसे ङ्हिं ह्राबै त्हेजरे धै सों ह्राबै त्हेजरे या बैरु ह्यासि म्हिमैंने छान् बिइ।
छतसि चइ चमैंने बिइ, ‘क्हेमैं या ङए म्रोंर के लबर ह्याद्। क्हेमैंइ योंल् त्हुबै नों सै ङइ पिंस्यो।’
छलेन ङेसर्बै ङ्ह ह्राबै त्हेजरे च धबै बैरु ह्यामा अरू म्हिमैं छलेन् रारिब् म्रोंइ। धै चमैंने, ‘क्हेमैं त्हिंइतिमि छलेन् चुर तले रारिल?’ बिसि ङ्योएइ।
झाइले त्हिंयाँर्बै च्युसे ङ्हिं ह्राबै त्हेसेरो सों ह्राबै त्हे समा ह्युल तिगोंन् मिछु खैयाइ।
खीजी चमैंने बिइ, “खइरि ङ्ह्योद्।” चमैं ह्यासि खी टिबै क्ल्ह्यो म्रोंइ। च त्हिंइर चमैं खीनेन् टिइ तलेबिस्याँ च त्हेर प्लि ह्राल् खाँल।
छबिमा येशूजी बिइ, “त्हिंयाँर च्युसे ङ्हिं घण्टा आत वा? त्हिंयाँर प्रब्मैंए प्हले आथुर। तलेबिस्याँ चइ चु ह्युलर्बै ह्वे म्रोंम्।
चर याकूबइ ताबै क्यउदु घ्रि मुँल। येशू प्रना प्रन् नारासि च क्यउदुए रेर क्हुँरिल। च त्हेर त्हिंइ आधा तल।
तिगें त्हिंइर्बै सों ह्राबै त्हेजरे परमेश्वरए स्वर्गदूत घ्रि दर्शनर च ङाँइ युसि, “ओ कर्नेलियस!” बिरिब चइ थेइ।
प्हँन्हाँग्धों त्हिंइर्बै च्युसे ङ्हिं ह्राबै त्हेजरे चमैं योप्पा सहरए चेंदो फेखइ। च त्हेजरे पत्रुस प्राथना लबर धिंए आडि फिर ह्याइ।
तिगें त्हिंइर्बै सों ह्रामा प्राथना लबै त्हे तसि पत्रुस नेरो यूहन्ना मन्दिरर ह्यारिल।