2 चइ म्रोंमैंने तिगेंर योंबै नों सै तोक्दिसि चमैं के लबर म्रोंर कुल्मिंइ।
“दिलेया च केब्छैं बैरु त्होंह्यामा चइ ह्रोंसए चाँदिए मुइ प्र छे बोबै के लबै थु घ्रि त्होइ। धै ‘ङउँइँले बोबै छे फोद्’ बिसि चए खरिर क्हाइ।
“स्वर्गर्बै ग्याल्स म्रोंए क्ल्हे घ्रि धोंन् तब् ग। च क्ल्हे न्हाँक्कर्न ह्रोंसए म्रोंर के लबै म्रोंमैं म्हैबर बैरु ह्याइ।
“दिलेया च क्ल्हेइ चमैं न्होंर्बै म्हि घ्रिने बिइ, ‘ओ थु, ङइ क्हिए फिर तोइ अनिया आलइमुँ। क्हिइ ङने तिंगेंर्बै नों सैर के लम् बिसि बिब् आङिं वा?
“झाइले कु ह्राबै त्हेजरे धबै बैरु ह्यामा चइ अरू म्हिमैं के आरेसि छलेन् रारिब् म्रोंइ।
छबिमा ङेसर्बै ङ्ह ह्राबै त्हेर खसि के लब्मैं खइ। चमैं ताँनइ तिंगेंर्बै नों सै योंइ।
खोइ, च बालि फोबै मुइ ङने उँइँन्दि।” बिमा चमैंइ मुइ घ्रि पखसि येशूने पिंइ।
छतमा खीजी ह्रोंसए चेलामैंने बिइ, “ङ्ह्योत्ति! रा-रोमैं ल्हेंन् मुँ, दिलेया रा-रोमैं खुबै म्रोंमैं बिस्याँ च्युगुदे मुँ।
चमैंइ जाल लइमुँ बिब येशूजी सेसि चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ तले ङलाइ ङो चुमुँ? मुइ घ्रि पसि ङने उँइँन्।”
तलेबिस्याँ च च्ह परमेश्वरए उँइँर थेब तब्मुँ। चइ प्हा नेरो अरू म्हेरबै सैमैं खोंयोंइ थुँरिब आरे। च आमाए फोउँइँलेन् परमेश्वरए पबित्र प्ल्हजी प्लिंब्मुँ।
प्हँन्हाँग्धों ह्याबै त्हेर च सामरियाथेंइ ठाँटिर्बै क्ल्हेने चाँदिए मुइ ङ्हिं पिंसि चु म्हि छेनले ङ्ह्योमिंन् अरू कति खर्ज ल्हौदिलेया ङ एखमा फोमिंस्यो,” बिइ।
“खोइ ङने मुइ घ्रि उँइँन्दि। च मुइर खाबै नक्सा नेरो मिं छाप्दिइमुँ?” चमैंइ बिइ, “कैसर म्रुँए मिं नेरो नक्सा मुँ।”
क्हिइ कोलो ओनोंन् परमेश्वरए छ्वेर्बै ताँ सेइमुँ। च छ्वेर्बै ताँमैंइ ख्रीष्ट येशूए फिर बिश्वास लब्मैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह खैले योंम् बिबै ताँ लोल् खाँम्।
झाइले सो प्ह्याबै सैमैंए म्हाँजोउँइँले कै घ्रि धों तब ङइ थेइ। चइ बिइ, “तिगेंर्बै नों सै गहुँ किंस्याँ ङ्हिंम्ना, जौ किंस्याँ ट्हुम्ना पिंन्, दिलेया जैतुनए छ्युगु नेरो अँगुरए प्हा बिस्याँ जोगेसि थेंन्।”