14 क्हिए नों सै किंसि ह्याद्। चु क्हैल्ले खब्मैंलाज्यै या क्हिलाइ पिंब् धों प्रेन् नों सै ङइ पिंम्।
“दिलेया च क्ल्हेइ चमैं न्होंर्बै म्हि घ्रिने बिइ, ‘ओ थु, ङइ क्हिए फिर तोइ अनिया आलइमुँ। क्हिइ ङने तिंगेंर्बै नों सैर के लम् बिसि बिब् आङिं वा?
ङए मुइ ङइ तो लदा ङ्हाँमुँ च लल् आयों रो वा? ङइ ल्हयो खब् म्रोंसि क्हिए मि तले छब?’
“झाइले क्हेमैं बर्त टिमा फिब्लो पार्दिब्मैंइ धोंले लि छुले आटिद्। तलेबिस्याँ म्हिमैंने ‘बर्त टिइमुँ’ बिसि उँइँबर चमैंइ लि छु लम्। क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ चमैंइ योंल् त्हुबै इनाम योंल् खाँइमुँ।
“छतसि क्हेमैंइ दान पिंमा च्हों धिंजरे नेरो घ्याँजरे ‘ङइ छ लइ छु लइ’ बिदै आप्रद्। छलेम् फिब्लो पार्दिब्मैंइ खेंमैंइ लबै छ्याँबै केमैं म्हिमैंइ म्रोंरिगे बिसि छ्याँब् प्हैंदा ङ्हाँब्मैंइ घ्याँजरे उँइँ प्रम्। ङ क्ह्रोंसेंन क्हेमैंने बिमुँ चमैंइ योंल् त्हुबै इनाम योंल् खाँइमुँ।
छतसि क्हेमैंइ प्राथना लमा ह्रोंसए कोठा न्होंर होंनु, धै म्रा तोरसि आम्रोंल्ले मुँबै परमेश्वर आबाने प्राथना लद्। आम्रोंल्ले लबै केमैं म्रोंबै परमेश्वर आबाजी क्हेमैंलाइ इनाम पिंब्मुँ।
“छबिमा आबाइ चने बिइ, ‘ठागु, क्हिम् खोंयोंन् बिलै ङने बालुन् मुँ। ङने मुँबै सै न्होर ताँन् क्हिलन् ग।
“दिलेया अब्राहामइ बिइ, ‘बाबु, क्हिइ मैंन्। क्हिए छ्हर छ्याँ-छ्याँबै सैमैं योंसि क्हिइ सुखले छ्ह थोइ। दिलेया लाजरसइ दुःखै दुःखर्न छ्ह थोइ। दुःख योंलेया चइ परमेश्वर मैंइ, क्हिइ बिस्याँ परमेश्वर खोंयोंइ आमैं, ङम् ङन् ग बिसि टिइ। छतसि तोगो लाजरसइ चुर सुख योंइमुँ, क्हिइ बिस्याँ चर दुःख योंइमुँ।
खीने पिंबै ताँन् म्हिमैंलाइ खीजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंरिगे बिसि क्हिजी खीलाइ ताँन् म्हिमैंए फिर हग पिंइँमुँ।
ठिमर्बै ताँ ठिम म्हाँदिब्मैंए ल्हागिर्न बिब ङिइ सेइमुँ। छतमा ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैं परमेश्वरए उँइँर निसाफर रामा खाबज्यै या तोइ पोंबै घ्याँ आरे।
ताँन् म्हिमैं स्योर्गु मुँलेया परमेश्वर क्ह्रोंसेंन्बै मुँ, खीजी स्योर आते। “क्हिजी क्ह्रोंसेंन्बै ताँ पोंमुँ, निसाफ तबै त्हेर क्हि ट्होगों तब्मुँ,” बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।