11 झाइले चमैं च धिं न्होंर होंमा कोलो खीए आमा मरियमए क्वेंदर म्रोंइ। धै पत्खु तसि खीलाइ फ्योसि ह्रोंसए नेंदो फैसि मारा, छ्याँबै थाँ खबै धुप नेरो मूर्र बिबै लिंबै थाँ खबै छ्युगु भेटिमैं पिंइ।
झाइले चमैंए आबाइ चमैंने बिइ, “छ आलै आत बिस्याँ छ लद्: चु ह्युलर्बै छ्याँ-छ्याँबै सैमैं, लिंबै थाँ खबै फोबै छ्युगु, च्हौदे, क्वे खुदु, छ्याँबै मसला, मुर्रा, पेस्ता नेरो बदाम च म्हिए ल्हागिरि क्हेमैंए नेंदोंर झोंसि बोमिंन्।
च्हलाइ मान लसि फ्योद्, छ आलस्याँ खी ह्रिस खब्मुँ, धै क्हेमैं घ्याँर्न सिब्मुँ, तलेबिस्याँ खी युनन् ह्रिस खम्। खीए प्हलेर ग्वार ह्रिबर ह्याब्मैंइ आशिक योंब्मुँ।
क्हिए ताँन् क्वेंमैंर मूर्र, एलवा नेरो लेबोए लिंब थाँ खम्। हात्तिए समैंइ सजेबै दरबारउँइँले त्होंबै गिटार-सारङ्गींमैंए छ्याँब कैइ क्हिए सैं तोंन् लम्;
तर्शीश नेरो ह्रेंगोबै मा ङ्युँइए रेजरेबै म्रुँमैंइ च ङाँर बालि फोखब्मुँ; शेबा नेरो सेबाए म्रुँमैंइ चलाइ भेटि पिंखब्मुँ!
चइ ह्रिंग्यो छ्ह योंरिगे; शेबा ह्युलर्बै मारा म्हिमैंइ चलाइ भेटि पिंरिगे! चए ल्हागिर म्हिमैंइ खोंयोंइन् बिले प्राथना लरिगे, त्हिंइतिमिन् चमैंइ चए फिर आशिक ह्रिरिगे!
खो, क्र कुरसि खीलाइ फ्योले धै ङ्यो बनेबै याहवेहए ओंसों च्हि तुँले!
“क्हिइ ताँन् भन्दा छ्याँब मसला, लिटर घ्रि मूर्र, आधा किलो दालचिनि, आध किलो बोझो,
याहवेहजी धबै मोशाने बिइ, “लिंबै थाँ खबै मसलामैं खोटो, सेखलेट, हिङ धोंबै चोप नेरो लिंबै थाँ खबै धूपमैं बराबरले कोंसि
येशू ख्रीष्ट छले फिइ। खीए आमा मरियम योसेफ बिबै म्हिने ब्ह्या लब् बिसि ह्रिथेंल। चमैं ब्ह्या लब् भन्दा ओंसों मरियमइ परमेश्वरए पबित्र प्ल्हए शक्तिउँइँले प्हसे नोन बिसि योसेफइ था सेइ।
येशूजी म्हिए हुलने चु ताँमैं पोंरिमा खीए आमा नेरो अलिमैं खीने ताँ लदा ङ्हाँसि बैरु रारिल।
धै चेलामैंइ खीलाइ फ्योसि “क्ह्रोंसेंन क्हि परमेश्वरए च्हन् मुँन,” बिइ।
छले चमैंइ च सारा म्रोंमा चमैं बेल्ले सैं तोंइ।
च ङ्ह्योब् लिब्मैंइ बिइ, “यहूदीमैंए म्रुँ तसि फिबै कोलो खनिर मुँ? तलेबिस्याँ खी फिइमुँ बिसि सेल् पिंबै मुसारा ङिइ स्यारउँइँले त्होंब म्रोंइ। छतसि खीलाइ फ्योबर ङि चुर खइमुँ।”
छ बिसि चमैं आतुरले ह्यामा मरियम, योसेफ नेरो डोंडर नेथेंबै च्युथिरि कोलो म्रोंइ।
च त्हेर्न हन्ना खसि परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंबर होंइ। झाइले परमेश्वरजी यरूशलेम जोगेमिंब्मुँ बिसि घ्याँ ङ्ह्योरिबै ताँन् म्हिमैंने चइ चु कोलोए बारेर ताँ लमल।
म्हुँइँसर ओंसोंन् येशू ङाँर खबै निकोदेमस या योसेफने बालु ह्याइ। चइ सोंच्युसे सों किलोदे गन्धरस नेरो एलवा कोंबै द्रब्य किंसि चर बोइ।
स्वर्गदूतइ छबिमा ङ चलाइ फ्योबर पद्खु तइ, दिलेया चइ ङने बिइ, “छ आलद्! ङ परमेश्वरए के लबै दूत मत्त्रे ग। ङज्यै या क्हि नेरो क्हिए अलि-अङाँमैं धोंले येशूए ताँ क्वेंम्। परमेश्वरलाइ मत्त्रे फ्योद्।” तलेबिस्याँ येशूजी पिंबै ग्वाइ अगमबक्तामैंइ पोंइ।
च्हमा चर्बै सो प्ह्याबै सै प्लि नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ क्यु च्हजलाइ पद्खु तसि फ्योइ। चमैं ताँनए योर बीणा नेरो धुप झोंबै माराए धुपारामैं मुँल। च धुपए थाँ परमेश्वरए म्हिमैंए प्राथनमैं मुँल।