17 येशूजी चने बिइ, “क्हिइ छ्याँबै केए बारेर तले ङने ङ्योएमुँ? परमेश्वर घ्रि मत्त्रे छ्याँब मुँ। खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंदा ङ्हाँस्याँ क्हिइ परमेश्वरजी बिबै ताँमैं ङिंल् त्हुम्।”
क्हि स्वाब मुँ, क्हिजी छ्याँबै के लम्; क्हिए निसाफइ बिब् धोंले प्रब ङलाइ लोमिंन्।
ओ भोंबै म्हि, आछ्याँबै केमैं लसि क्हि तले थेब् प्हैंल? क्हि तले त्हिंतिमिन् प्हैंरिम्? छाबै म्हि परमेश्वरजी तिफुँइ आखो!
ठिमइ बिब् धोंले प्रसि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिल् म्हैब्मैंए बारेर मोशाइ छले प्ह्रिइमुँ, “ठिमइ बिब् धोंले प्रबै म्हि सोब्मुँ।”
तलेबिस्याँ ताँन् छ्याँबै दान बरदानमैं त्हिंयाँ नेरो लयाँ बनेबै परमेश्वरउँइँले युम्। तलेबिस्याँ खी खोंयोंइ ङ्हरि कुरि आत।
छले परमेश्वरजी ङ्योए फिर म्हाँया लम् बिब् क्होसि ङ्योइ च म्हाँयारन भर थेंइमुँ। परमेश्वरजी म्हाँया लम्। छतसि म्हाँया मुँबै के लबै म्हि परमेश्वरने घ्रिन् तसि टिमुँ, धै परमेश्वर चने घ्रिन् तसि टिम्।