13 येशूजी कोलोमैं फिर यो थेंसि प्राथना लमिंरिगे बिसि म्हिमैंइ कोलोमैं खी ङाँर पखल। दिलेया खीए चेलामैंइ च म्हिमैं हौदिइ।
दे त्हे लिउँइँ आबा नइमुँ बिसि योसेफइ म्हिमैंउँइँले था योंइ। छतसि मनश्शे नेरो एफ्राइम बिबै च्हमैं किंसि योसेफ याकूब ङाँर ह्याइ।
छबिमा पत्रुसइ येशूलाइ तिराइ बोसि “परमेश्वरजी क्हिए फिरि खोंयोंइ छ तल् पिंरिब् आरे प्रभु,” बिसि हौदिबर होंइ।
तलेबिस्याँ कोइ फिब् ओनोंबै हिचड तमुँ, कोइ म्हिमैंइ लबै हिचड तमुँ। धै कोइ ‘स्वर्गर्बै ग्याल्सए के लबै ल्हागिरि ब्ह्या आललेन् तम्’ बिसि ब्ह्या आल। छतसि ब्ह्या आलल्ले टिल् खाँब्मैंइ चु ताँ ङिंरिगे।”
छबिमा म्हि हुलइ “आओरद्!” बिसि चमैं हौदिइ, दिलेया चमैं झन् सार्ले “ओ प्रभु, दाऊदए च्ह, ङिए फिर ल्हयो लमिंन्,” बिसि ओरइ।
परमेश्वरजी ‘पबित्र प्ल्ह पिंब्मुँ’ बिसि फैबै बाछा क्हेमैंए ल्हागिरि, क्हेमैंए सन्तानए ल्हागिरि, नेरो अरू ह्रें-ह्रेंगो मुँबै अरू ह्रेंर्बै म्हिमैंए ल्हागिरि ग। ङ्योए प्रभु परमेश्वरजी हुइब्मैं ताँनए ल्हागिर च बाछा फैइमुँ।”
तलेबिस्याँ बिश्वास लबै प्ह्रेंस्योउँइँले बिश्वास आलबै प्युँ पबित्र तम्। छलेन अबिश्वासी प्ह्रेंस्यो बिश्वासी प्युँउँइँले पबित्र तम्। च पबित्र आतस्याँ क्हेमैंए प्हसेमैं पबित्र आतमल, छतसि क्ह्रोंसेंन क्हेमैंए प्हसेमैं या परमेश्वरए म्हिमैं तसि पबित्र तइमुँ।