32 झाइले म्रुँइ च केब्छैं ह्रोंसए उँइँर हुइसि बिइ, ‘ओ दुष्ट केब्छैं! क्हिइ ङने यो छ्युँ लमा ल्हयो खसि ङइ क्हिइ किंबै छे फोल् आत्हु मुँरिगे बिसि पिवाइ!
“छबिमा म्रुँइ चए फिर ल्हयो खसि ‘क्हिइ ङने किंबै छे फोल् आत्हु! मुँरिगे!’ बिसि च केब्छैं ह्याल् पिंइ।
“छ लब् म्रोंसि अरू के लब्मैंए सैं बेल्ले नइ। चमैं म्रुँ ङाँर ह्यासि ताँन् ताँ बिवाइ।
ङइ क्हिए फिर ल्हयो खब् धोंले क्हिज्यै या ह्रोंसए थुए फिर ल्हयो खल् त्हुमल आङिं वा?’
“छबिमा चए क्ल्हेजी चने बिइ, ‘ओ केर आत्हुबै प्ल्हेउ! ङइ आप्लुबै क्ल्ह्योर खैंमुँ, आटाबै क्ल्ह्योउँइँले खुमुँ बिसि क्हिइ सेस्याँ
“क्ल्हेइ च के लबै म्हिने बिइ, ‘ओ, केर आफेबै म्हि! क्हिइ पोंबै ताँउँइँलेन् ङइ क्हिए निसाफ लब्मुँ। ङए सैं सारो मुँ, ङइ थेंइ आथेंबै सैन् किंमुँ, धै प्लुइ आप्लुबै सैन् खैंम् बिब क्हिइ सेना।
ठिमर्बै ताँ ठिम म्हाँदिब्मैंए ल्हागिर्न बिब ङिइ सेइमुँ। छतमा ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैं परमेश्वरए उँइँर निसाफर रामा खाबज्यै या तोइ पोंबै घ्याँ आरे।
अरूए फिर ल्हयो आखबै म्हिए फिर परमेश्वरज्यै या ल्हयो खरिब् आरे। दिलेया अरूए फिर ल्हयो खइ बिस्याँ, परमेश्वरजी निसाफ लमा क्हेमैं फिरै या ल्हयो खमिंब्मुँ।