31 “छ लब् म्रोंसि अरू के लब्मैंए सैं बेल्ले नइ। चमैं म्रुँ ङाँर ह्यासि ताँन् ताँ बिवाइ।
चए सन्तानए ताँ चुन् ग। चए च्ह योसेफ च्युसे ङिदिं तमा चए आघेंमैंने बालु र-क्युमैंए बगाल छमल। चमैं याकूबए केब्स्योमैं बिल्हा नेरो जिल्पाए च्हमैं मुँल। तिंगें योसेफइ ह्रोंसए आघेंमैंइ लबै आछ्याँबै केमैं आबा ङाँर बिखइ।
म्हिमैंइ क्हिए ठिम आङिंब् म्रोंमा ङए सैं नसि मिग्लि युम्।
धोका पिंबै म्हिमैं ङइ तिफुँइ आखो; तलेबिस्याँ क्हिजी बिबै ताँमैं चमैंइ आङिं।
छ बिब् थेसि हेरोद म्रुँइ बेल्ले न्हुँ लइ, दिलेया चइ च्हौ ल्हें प्ह्रेंमैंए उँइँर बाछा फैबइले “आपिं” बिल् आखाँ।
“दिलेया च केब्छैं बैरु त्होंह्यामा चइ ह्रोंसए चाँदिए मुइ प्र छे बोबै के लबै थु घ्रि त्होइ। धै ‘ङउँइँले बोबै छे फोद्’ बिसि चए खरिर क्हाइ।
छबिमा चइ आङिंसि छे आफोन् समा चलाइ झेलर च्युवाइ।
झाइले म्रुँइ च केब्छैं ह्रोंसए उँइँर हुइसि बिइ, ‘ओ दुष्ट केब्छैं! क्हिइ ङने यो छ्युँ लमा ल्हयो खसि ङइ क्हिइ किंबै छे फोल् आत्हु मुँरिगे बिसि पिवाइ!
च म्हिमैंए छाबै सारो सैं म्रोंसि येशूए सैं नसि ह्रिस खइ। धै चर खागु तबै म्हिमैं ङाँइ ङ्ह्योसि च नबै म्हिने “क्हिए यो स्योंन्!” बिमा च म्हिइ यो स्योंइ। धै स्योंबै तोदोंन् चए यो सयाइ।
“झाइले के लबै म्हि एखसि ताँन् ताँ ह्रोंसए क्ल्हेने बिइ, छतमा धिं क्ल्हे ह्रिस खसि के लबै म्हिने बिइ, ‘तारे युन्ले सहरर ह्याद् धै सहरर्बै घ्याँए रेजरेबै ङ्हाँदुमैं, डुँडामैं, खोडमैं नेरो कनमैं हुइसि पउ,’ बिमा के लबै म्हि धबै हुइबर ह्याइ।
येशू यरूशलेम सहर चेंदो फेखमा। च सहर म्रोंसि खी सैं नसि क्रोइ।
सैं तोंब्मैंने बालु सैं तोंन्, क्रोब्मैंने बालु क्रोद्।
ङिइमि छ लल् आखाँ, फा पिल् त्हुबै ताँ मुँ। दिलेया खाबज्यै या तो मुँले ताँर थेब् प्हैंम् बिस्याँ, ङै या बुद्धि आरेबै म्हि धोंले च ताँर्न थेब् प्हैंसि पोंम्।
क्हेमैंए अगुवामैंइ बिब ङिंन्, धै खेंमैंए न्होंर टिद्। तलेबिस्याँ “ङइ लबै केए हिसाब परमेश्वरलाइ पिंल् त्हुम्” बिब सेसि चमैंइ क्हेमैंए छैं छेनाले लरिम्। छतसि चु के चमैंइ सैं तोंन्ले लरिगे, गार म्हाँदिसि आङिं। चमैंइ गार म्हाँदिल्ले के लस्याँ क्हेमैंला तोइ बिब् धों तरिब् आरे।
कोइ म्हिमैं झेलर मुँस्याँ ह्रोंसै या चमैंने झेलर मुँब् धों ङ्हाँसि चमैंए वास्था लद्। छलेन दुःख योंब्मैं म्रोंमा ह्रोंसइन दुःख योंब् धों ङ्हाँन्। तलेबिस्याँ क्हेमैं फिरै या छ तल् खाँम्।