27 “छबिमा म्रुँइ चए फिर ल्हयो खसि ‘क्हिइ ङने किंबै छे फोल् आत्हु! मुँरिगे!’ बिसि च केब्छैं ह्याल् पिंइ।
याहवेहजी दयाम्हाँया लमुँ धै ल्हयो खमुँ, खी युनन् ह्रिस आख, धै खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लम्।
दिलेया खीजी ल्हयो खबइले चमैंए पाप क्षमा लमिंइ, धै चमैंलाइ नास आलल; खीजी ह्रोंसए ह्रिस ल्हें खे समा थौंदिइ थेंइ, धै खीजी ह्रोंसलाइ ह्रिस खल् आपिं।
दिलेया ओ प्रभु, क्हि ल्हयो खब नेरो दयाम्हाँया मुँबै परमेश्वर ग, युनन् ह्रिस आखब, ताँनए फिर खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लब नेरो भर लल् खाँब मुँ।
तलेबिस्याँ ओ प्रभु, क्हि स्वाब नेरो क्षमा पिंरिब् मुँ, क्हिए मिं किंब्मैं ताँनलाइ क्हिजी खोंयोंइ आनुबै थेबै म्हाँया लम्।
“दिलेया च केब्छैं बैरु त्होंह्यामा चइ ह्रोंसए चाँदिए मुइ प्र छे बोबै के लबै थु घ्रि त्होइ। धै ‘ङउँइँले बोबै छे फोद्’ बिसि चए खरिर क्हाइ।
झाइले म्रुँइ च केब्छैं ह्रोंसए उँइँर हुइसि बिइ, ‘ओ दुष्ट केब्छैं! क्हिइ ङने यो छ्युँ लमा ल्हयो खसि ङइ क्हिइ किंबै छे फोल् आत्हु मुँरिगे बिसि पिवाइ!
ङ्हिंना-ङ्हिंनइ च छे फोल् आखाँमा प्लबै म्हिइ चमैं ङ्हिंए छे माफ लमिंइ। छतसि लु बित्ति! तारे चमैं ङ्हिंए न्होंरि खाबइ च म्हिलाइ ल्हें म्हाँया ललै?”
सिमोनइ बिइ, “ङए सैंर, छे ल्हें माफ योंबै म्हिइ ल्हें म्हाँया ललै।” येशूजी चने बिइ, “क्हिइ ठिक ताँ मैंना।”