15 “क्हिए अलिइ क्हिए बिरोधर तोइ आछ्याँबै के लस्याँ, ओंसों च ङाँर ह्यासि क्हेमैं ङ्हिं मत्त्रे मुँमा चइ लबै आछ्याँबै केमैं उँइँमिंन्। धै चइ क्हिए ताँ ङिंस्याँ, क्हिए अलि ह्रोंसलन् तइ।
ठिक के लबै म्हिइ ङलाइ धोंरिगे, छ लमा ङए ल्हागिर म्हाँया लब् धोंन् तब्मुँ, चइ ङ हौदिरिगे, छले हौदिमा ङए क्रए ल्हागिर छ्युगु तब्मुँ। ङए क्रइ च छ्युगु स्योवारिब् आरे। दिलेया आछ्याँबै के लब्मैंए बिरोधर ङइ खोंयोंइ बिलै प्राथना लब्मुँ।
ठिक के लबै म्हिइ छ्याँबै छ्ह थोब्मुँ, धै म्हिमैंलाइ छ्याँबै घ्याँर डोरेल् खाँबै म्हि बुद्धि मुँब् ग।
छलेन स्वर्गर मुँबै क्हेमैंए परमेश्वर आबालाज्यै या छाबै ङए फिर बिश्वास लबै कोलोमैं न्होंर घ्रि या नास आतरिगे बिबै सैं मुँ।
झाइले पत्रुस येशू ङाँर खसि “गुरु, ङए अलिइ ङए फिर आछ्याँबै के लब्रें लस्याँ कति खे समा चलाइ क्षमा पिंल् त्हुम्? ङिब्ले समा क्षमा पिंले उ?” बिसि ङ्योएइ।
“छतसि क्हेमैंज्यै ह्रोंसए अलिलाइ सैं न्होंउँइँले क्षमा आपिंस्याँ, स्वर्गर मुँबै ङए आबाज्यै या क्हेमैं क्षमा पिंरिब् आरे।”
छतसि अरूमैंए आछ्याँबै केइ ह्रोंसलाइ ट्होल् आपिंन्, बरु क्हेमैंइ छ्याँबै के लसिन् आछ्याँबै के ट्होवाद्।
छले क्हेमैंइ बिश्वासर आभोंबै अलिलाइ पापर च्होवासि ख्रीष्टए बिरोधर पाप लइमुँ।
ङइ च प्ह्रिछ्या आछ्याँबै के लबै म्हिलाइ हौदिबर मत्त्रे आङिं, झाइले सैदिबै म्हिलाइ ल्होबरै या आङिं, परमेश्वरए उँइँर क्हेमैंइ ङिए फिर कति थेबै म्हाँया लइमुँ बिब क्हेमैंइ सेरिगे बिसि प्ह्रिब् ग।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, खाबज्यै आछ्याँबै केमैं लब स्यास्याँ क्हेमैं पबित्र प्ल्ह मुँबै म्हिमैं च्योंने तसि चलाइ छ्याँबै घ्याँर पखल् त्हुम्। झाइले क्हेमैं या छाबै आछ्याँबै केर आफसेरिगे बिसि छेनाले मैंब च्हैंब लसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिल् त्हुम्।
घ्रिइ तोइ लवास्याँ घ्रिज्यै या सैदिब्रें लद्, खाब् मुँले म्हिलाइ छ्याब् ल्हैदिबै ताँ तोइ मुँस्याँ घ्रिइ घ्रिलाइ क्षमा लब्रें लद्। क्हेमैंलाइ प्रभुजी क्षमा लमिंब् धोंलेन क्हेमैंज्यै या अरूलाइ क्षमा लमिंल् त्हुम्।
झाइले क्हेमैं खाबज्यै या ह्रोंसए बिश्वासी अलिए प्ह्रेंस्योने प्रसि आछ्याँब आलद्। तलेबिस्याँ छाबै केमैं लस्याँ परमेश्वरजी सजैं पिंब्मुँ। ङिइ ओंसोंन् चुए बारेर छेनाले लोमिंल् खाँइमुँ।
दिलेया चलाइ शत्तुर धों आलद्, ह्रोंसए अलिलाइ धोंलेन् लोदा सैंदा लद्।
म्हिमैंए न्होंरि आक्ह्रिसि फ्रेवाबै म्हिलाइ तिखे ङ्हिखे समा “छाबै के आलद्” बिद्, च्हौ बिसेया आङिं बिस्याँ चने तोइ केरै या बालु आप्रद्।
ओ च्हमिरिमैं, ह्रोंसए प्युँए न्होंर टिद्। तलेबिस्याँ कोइ च्हमिरिए प्युँ परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ थेल् आङिंलेया क्हेमैंए छ्याँबै बानि ब्योर म्रोंसि चमैंए सैं एब्मुँ। क्हेमैंइ तोइ बिल् आत्हु,