10 “छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, छेनाले मैंन्! क्हेमैंइ छाबै कोलोमैं धों तब्मैं खाबलाज्यै या हेल आलद्। तलेबिस्याँ चमैं जोगेमिंबर स्वर्गदूतमैं स्वर्गरि खोंयोंन् बिलै ङए आबाए उँइँर्न तम्।
फारस नेरो मादी ह्युलर्बै कर्शेना, शेथार, अद्माथा, तर्शीश, मेरेस, मर्सेना नेरो ममूकान बिबै म्हिमैं म्रुँने बालुन् मुँल। चमैं खोंयोंन् बिलै म्रुँ ङाँर ह्याल् योंमल धै च ग्याल्सर्बै थेबै मान योंब्मैं मुँल।
आछ्याँबै के लब्मैंलाइ आखोब, दिलेया याहवेहने ङ्हिंब्मैंलाइ मान लब, ह्रोंसए न्होह्रों तलेया ङ लम् बिबै के पूरा लब,
ङ ठिक के लसि क्हिए लि ङ्ह्योब्मुँ, धै छोरमा ङ क्हिलाइ म्रोंसि सैं तोंब्मुँ।
याहवेहलाइ मान लब्मैं ताँनए कारग्युले खीजी खीए स्वर्गदूत रुँबर ल्हैदिम्, धै चमैं जोगेमिंम्।
तलेबिस्याँ प्रबै घ्याँजरे क्हिलाइ जोगेबर खीजी ह्रोंसए स्वर्गदूतमैं कुलब्मुँ।
दिलेया योसेफइ सैं न्हों-न्हों चु ताँ मैंरिमा परमेश्वरउँइँले युबै स्वर्गदूतजी चए म्होंडर म्रोंयुसि चने बिइ, “ओ दाऊदए खलकर्बै योसेफ, क्हिए प्ह्रेंस्यो मरियमलाइ तोइ आङ्हाँन्ले ब्ह्या लद्। तलेबिस्याँ चइ पबित्र प्ल्हउँइँले प्हसे नोइमुँ।
तियाबै म्वो खीजी चोरिब् आरे सिबि छेबै मेंदों सिल् पिंरिब् आरे। छेनाले निसाफ तरिगे बिसि खीजी खोंयोंइ भों आन्हल्ले के लब्मुँ।
छलेन स्वर्गर मुँबै क्हेमैंए परमेश्वर आबालाज्यै या छाबै ङए फिर बिश्वास लबै कोलोमैं न्होंर घ्रि या नास आतरिगे बिबै सैं मुँ।
“ङए फिर बिश्वास लबै छाबै कोलोमैं न्होंर्बै घ्रिलाइ खाबइ ङ ङाँइँले स्योवासि पाप लबर ल्हैदिमुँ, च म्हिइ च केए सजैं योंब् भन्दा चए खरिर थेबै ह्रेंदो च्योसि मा ङ्युँइर भ्योंवाब चए ल्हागिर छ्याँब तम्।
च ङ्ह्योब् लिब्मैं ह्याबै लिउँइँ स्वर्गदूत घ्रिइ योसेफने म्होंडर बिइ, “रेद्, कोलो नेरो खीए आमा बोसि मिश्र ह्युलउँइँ ह्याद्। ङइ च ह्युलउँइँले आहुइन् समा चर्न टिरिद्, तलेबिस्याँ हेरोदइ चु कोलो सैबर म्है प्रइमुँ।”
हेरोद म्रुँ सियाबै लिउँइँ याहवेहए स्वर्गदूत घ्रि मिश्र ह्युलरि योसेफए म्होंडर धबै बिइ।
झाइले थेबै कैलै थुतुरि ह्रासि खीजी ह्रोंसए स्वर्गदूतमैं कुल्मिंब्मुँ। धै खीजी त्हाँबै म्हिमैं मुर्बै छेउ घ्रिउँइँले अर्को छेउ समा ह्युलर्बै ताँन् क्ल्ह्योउँइँले स्वर्गदूतमैंइ खी ङाँर खागु लब्मुँ।”
स्वर्गदूतइ बिइ, “ङ गब्रिएल ग। ङ परमेश्वरए उँइँर रारिम्। क्हिने ताँ लबर नेरो चु सैं तोंबै ताँ बिद् बिसि परमेश्वरजी ङलाइ कुलब् ग।
येशूजी धबै चेलामैंने बिइ, “खाबइ क्हेमैंइ बिबै ताँ थेमुँ, चइ ङए ताँ थेम्। दिलेया खाबइ क्हेमैंइ बिब आङिंसि बिरोध लम्, चइ ङए बिरोध लम्। छलेन खाबइ ङइ बिब आङिंसि बिरोध लमुँ, चइ ङ कुल्मिंबै परमेश्वर आबालाज्यै या बिरोध लम्।”
“तिगें लाजरस सियाइ। धै स्वर्गदूतमैं युसि च स्वर्गर अब्राहामए क्वेंदर बोइ थेंइ। झाइले च प्ल्होबै म्हि या सियासि म्हिमैंइ पावाइ।
तिगें त्हिंइर्बै सों ह्राबै त्हेजरे परमेश्वरए स्वर्गदूत घ्रि दर्शनर च ङाँइ युसि, “ओ कर्नेलियस!” बिरिब चइ थेइ।
छबिमा चमैंइ चने “क्हि सोबल तइमुँ वा!” बिइ। दिलेया चइ ढिपि लसि बिइ, “क्ह्रोंसेंन पत्रुसन् ग।” छतमा चमैंइ “च पत्रुसए स्वर्गदूत मुँलै,” बिइ।
दिलेया चइ परमेश्वरए मान आलबइले च त्हेर्न प्रभुए स्वर्गदूतइ चम्हिमैंए उँइँरलाइ ल्हिवाइ धै चए ज्युर प्हुँलुँ उजी उजी तसि च म्रुँ सियाइ।
तलेबिस्याँ ङ परमेश्वरए म्हि ग, ङ खीए सेवा लमुँ, धै खीए स्वर्गदूत घ्रि तिंयाँ म्हुँइँसर ङ ङाँर रायुइ।
दिलेया म्हुँइँसर प्रभुए स्वर्गदूत घ्रिइ झेलए म्रामैं थोंमिंइ, धै खीजी चमैंलाइ बैरु तेवासि बिइ,
छतसि क्हि से आचब्मैंइ बिश्वासी अलिमैंलाइ तले छ्याब् ल्हैदिमुँ? झाइले क्हि ताँन् सै चब्मैंइ से आचबै बिश्वासी अलिलाइ तले च्योंब मैंमुँ? ङ्यो ताँन् परमेश्वरए उँइँर्न निसाफ लबै ल्हागिर राल् त्हुम्।
छतसि खास ताँ, से चब, प्हा थुँब मत्त्रे आङिं, क्हिइ तो के ललेया अलिलाइ पापर आच्होवारिगे।
ङ्यो बिश्वासर भोंसि तब्मैंइ बिश्वासर आभोंबै अलिमैंइ संका लबै ताँमैं सैदिल् त्हुम्। छलेन ङ्योइ ह्रोंस मत्त्रे सैं तोंबै केमैं लल् आत,
चब् थुँब् लबै ल्हागिर क्हेमैंए धिं आरे वा? क्हेमैंइ परमेश्वरए म्हिमैंलाइ तो धोंइ आङ्हाँ वा, धै तोइ आरेब्मैंलाइ फा पिन् लब् वा? क्हेमैंए सैंर खै ङ्हाँइमुँ? छाबै केए ल्हागिर क्हेमैंइ ठिक लइ बिसि बिब् वा? अँहँ, ङइ तिफुँइ बिल् आखाँ।
छतसि खाबज्यै या चए सैं नल् आलरिगे, बरु च ङ ङाँर एखबै ल्हागिर छेनाले कुल्मिंन्। तलेबिस्याँ अरू बिश्वासमैंने बालुन् चै या ङ ङाँर खब्मुँ बिसि ङइ ह्रेरिइमुँ।
छलेन बिश्वासर आभोंब्मैंए बिश्वास भोंब् तरिगे बिसि ङै या बिश्वासर आभोंब्मैं धोंन् तइ। खैले तमुँ छले खाब् आङिं खाबइ प्रभुए फिर बिश्वास लरिगे बिसि म्हिमैं खै तल ङै या छान् तल।
क्हेमैंए न्होंरि को-कोइइ “पावल ङिउँइँले ह्रेंगो तमा ङिलाइ हौदिबै प्ह्रिछ्या प्ह्रिम्, दिलेया ङि ङाँर मुँमा च्योंब तसि तोइ आबिल्ले टिम्,” बिसि बिम् रो। दिलेया ख्रीष्टजी ङ्योए फिर म्हाँया लब् धोंले ङए सैंरै या ल्हयो खबइले क्हेमैने ङ यो छ्युँ लम्:
“पावलए प्ह्रिछ्यामैंरम् दयाम्हाँया आरेबै म्हिइ धोंले हौदिबै ताँमैं प्ह्रिम्, दिलेया ङ्यो ङाँर मुँमा चइ तोइ बिल् आखाँ,” बिसि को-कोइ बिम्।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, खाबज्यै आछ्याँबै केमैं लब स्यास्याँ क्हेमैं पबित्र प्ल्ह मुँबै म्हिमैं च्योंने तसि चलाइ छ्याँबै घ्याँर पखल् त्हुम्। झाइले क्हेमैं या छाबै आछ्याँबै केर आफसेरिगे बिसि छेनाले मैंब च्हैंब लसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिल् त्हुम्।
छतसि खाबइ चु ताँ आम्हाँदि, चइ म्हिमैंए बिरोध लब आङिं, दिलेया क्हेमैंलाइ खीए पबित्र प्ल्ह पिंबै परमेश्वरए बिरोध लब् ग।
ताँनए फिर म्हाँया लइरि बिश्वासर भोंब् तसि, छ्याँबै ताँमैं पोंसि, छ्याँबै बानि ब्योर उँइँसि, छेनाले छ्ह थोसि बिश्वासीमैंए उँइँर छ्याँबै नमुना तद्। तलेबिस्याँ फ्रेंसि छजोरे बिसि खाबज्यै या क्हिलाइ आक्वेंब आतरिगे।
स्वर्गदूतमैं बिब, परमेश्वरए सेवा लबै प्ल्हमैं ग। धै परमेश्वरजी येशूए फिर बिश्वास लसि मुक्ति योंब्मैं ल्होबै ल्हागिरै या चमै कुल्मिंम्।
ओंसोंबै पबित्र क्ल्ह्यो क्ह्रोंसेंन्बै पबित्र क्ल्ह्योए नकल मुँल। दिलेया ख्रीष्ट म्हिमैंइ बनेबै पबित्र क्ल्ह्योर आहों, खी स्वर्ग न्होंर्न होंइ। छले खी ङ्योए ल्हागिर परमेश्वरए उँइँर टिइमुँ।
च लिउँइँ परमेश्वरए उँइँर रारिबै स्वर्गदूत ङि ङइ म्रोंइ। च स्वर्गदूतमैंए योरि खीजी थुतुरु ङि पिंइ।