6 छाबै कै थेमा चेलामैं बेल्ले ङ्हिंसि सर पद्खु तइ।
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
दिलेया येशू खसि चमैंलाइ छुइसि “रेद्, आङ्हिंन्,” बिइ।
छतमा ङ सर क्हुरिह्याइ, धै ‘ओ शाऊल, शाऊल, क्हिइ तले ङ ह्रुगुदिमुँ?’ बिबै कै घ्रि ङइ थेइ।
च ह्वेइ लमा ङि ताँन् सर क्हुरियाइ। धै हिब्रू क्युइर ङने, ‘ओ शाऊल, शाऊल, क्हिइ तले ङ छले ह्रुगुदिरिल? क्हिए प्हलेइ म्ह्रु छु तबै प्हरेर ल्हिमा क्हिलाइन नब्मुँ,’ छ बिरिबै कै ङइ थेइ।
च पबित्र कोंर ङि खीने बालुन् मुँमा स्वर्गउँइँले पोंबै चु कै ङिइ थेल।