18 झाइले येशूजी च मोंलाइ हौदिमा च मों कोलोउँइँले त्होंह्याइ। च तोदोंन् कोलो सयाइ।
झाइले मोंइ स्यासि कन तबै लडा म्हिमैंइ येशूए ङाँर पखइ। येशूजी च म्हि सल् लमिंमा च म्हि म्रोंल् खाँब, पोंल् खाँब् तयाइ।
चए ताँ थेसि येशूजी चने बिइ, “ओ नानि, ङए फिर क्हिइ थेबै बिश्वास लना! छतसि क्हिए सैंर मैंब् धोंले क्हिए ल्हागिरि तरिगे।” खीजी छ बिबै तोदोंन् च च्हमिरिए च्हमि सयाइ।
येशूजी खीए चेलामैंने बिइ, “क्हेमैंम् कति बिश्वास आरेबै आच्योबै म्हिमैं मुँन! ङ खोंयों समा क्हेमैंने टिल् त्हुम्? ङइ खोंयों समा क्हेमैंलाइ सैदिरिब् जा? खोइ च कोलो चुर ङ ङाँर पउ।”
छतब् म्रोंसि चेलामैं खाबज्यै आसेल्ले येशू ङाँर खसि “ङिइ च मों तले ल्हाल् आखाँगे?” बिसि ङ्योएइ।
येशूजी लिउँइँ तोसि ङ्ह्योमा च च्हमिरि म्रोंसि बिइ, “ओ च्हमि, आङ्हिंन्, क्हिए बिश्वासइ लमा क्हि सयाइमुँ।” छ बिबै तोंदोंन् च च्हमिरि सयाइ।
झाइले येशूजी ल्हें खालर्बै नबै म्हिमैं सल् लमिंइ, धै ल्हें म्हिमैंउँइँले मोंमैं या ल्हामिंइ। खी खाब् जा बिब मोंमैंइ सेमल, छतसि खीजी चमैं तोइ पोंल आपिं।
ल्हें म्हिउँइँले मोंमैं थेबै कैले “क्हि परमेश्वरए च्ह ग,” बिदै त्होंयाइ। दिलेया खीजी हौदिसि चमैं पोंल् आपिं। तलेबिस्याँ “येशू परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग!” बिसि च मोंमैंइ सेमल।
तलेबिस्याँ येशूजी च म्हिउँइँले मों त्होंइ ह्याद् बिल। च म्हिलाइ ल्हें खे मोंइ दुःख पिंब्ब्रें लमाल। छतसि चलाइ सँउँलिइ फैसि म्हिमैंइ रुँमल। दिलेया चइ खीलाइ फैथेंबै सँउँलि छ्याँन् छिन् लवामल। धै मोंइ चलाइ क्यु आयोंबै क्ल्ह्योजरे बोयामल।
च कोलो पसि खरिमा मोंइ धबै सर प्योवासि स्याला म्हाला लवाइ। छतमा येशूजी च मोंलाइ हौदिसि च कोलो सल् लमिंसि चए आबाने पिंइ।
चइ ल्हें त्हिंइ समा छान् बिरिइ। छतमा पावल छोंरों ङ्हाँसि फनक्क तोसि च मोंने बिइ, “येशू ख्रीष्टए मिंर क्हि च च्हमिरि ङाँइले त्होंसि ह्याद्।” छ बिबै तोंदोंन् च मों त्होंह्याइ।