16 ङइ चलाइ क्हिए चेलामैं ङाँर पखइ, दिलेया चमैंइ सल् लल् आखाँला।”
“प्रभु, ङए च्हए फिर ल्हयो खमिंन्। चलाइ र बेथाइ स्यासि बेल्ले दुःख तरिइमुँ। च खोंयों मिर फेमुँ, खोंयों क्युर फेमुँ।
येशूजी खीए चेलामैंने बिइ, “क्हेमैंम् कति बिश्वास आरेबै आच्योबै म्हिमैं मुँन! ङ खोंयों समा क्हेमैंने टिल् त्हुम्? ङइ खोंयों समा क्हेमैंलाइ सैदिरिब् जा? खोइ च कोलो चुर ङ ङाँर पउ।”
छतसि च मों ल्हामिंन् बिसि क्हिए चेलामैंने ङइ यो छयुँ लइ। चमैंइ ल्हाल् म्हैलेया ल्हाल् आखाँ।”
क्हेमैंइ ङो सेबै चु सबै म्हिइ येशूए मिंए फिर बिश्वास लबइले खीजी चुलाइ भोंब् लमिंइ। धै क्हेमैं ताँनए उँइँरि छेनाले सल् लमिंइ।