13 येशू कैसरिया फिलिप्पी बिबै सहरर फेखबै लिउँइँ खीजी खीए चेलामैंने “म्हिमैंइ म्हिए च्हने खाब् बिमुँ?” बिसि ङ्योएइ।
‘म्हिए च्हए’ बिरोधर पोंब्मैंइ क्षमा योंल् खाँम्। दिलेया पबित्र प्ल्हए बिरोधर पोंबै म्हिमैंइ चु छ्हर मत्त्रे आङिं लिउँइँबै छ्हरै या क्षमा योंरिब् आरे।
तलेबिस्याँ खैले योना थेबै ताँगए फो न्होंर सोंरो समा टिइ, छलेन म्हिए च्ह या सोंरो समा स न्होंर टिब्मुँ।
तलेबिस्याँ ‘म्हिए च्ह’ प्रिबै त्हिंइर्बै या क्ल्हे ग।”
चमैंए ताँ थेसि खीजी चमैंने बिइ, “छ्याँबै प्लु प्लुबै म्हि म्हिए च्ह ग।
च त्हिंइर म्हिए च्हजी ह्रोंसए स्वर्गदूतमैं ह्युलर कुल्मिंब्मुँ, धै पाप लबर ल्हैदिब्मैं नेरो आछ्याँबै के लब्मैं ताँनलाइ चमैंइ ङए ग्याल्सउँइँले खागु लसि
येशू च क्ल्ह्यो पिसि टुरोस नेरो सिदोन बिबै सहर खागुबै ह्युलजरे ह्याइ।
तलेबिस्याँ म्हिए च्ह खीए आबाए मान योंसि स्वर्गदूतमैंने युमा म्हिमैंइ खैबै के लइमुँ छाबन् नों खीजी पिंब्मुँ।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, चुर मुँब्मैं न्होंरि कति म्हिइ म्हिए च्ह खीए ग्याल्सर युरिब आम्रोंन् समा सिरिब् आरे।”
“म्हिए च्ह म्रुँ तसि खीए थेबै मानर ल्हें स्वर्गदूतमैंने बालुन युब्मुँ, धै ह्रोंसए पबित्र राजगद्दिर टिब्मुँ,
छबिमा येशूजी चने बिइ, “स्येलमैंला टिबै रो मुँ, नमेमैंला च्हों मुँ, दिलेया ‘म्हिए च्हलम्’ क्र क्ह्युबै क्ल्ह्यो या आरे।”
दिलेया चु पृथ्बीरि पाप क्षमा पिंबै हग ङ परमेश्वरउँइँले कुल्मिंबै म्हिए च्हने मुँ बिसि क्हेमैंइ सेद्।” च्हौ बिसि खीजी च स्याले म्हिने “रेद्, क्हिए क्ल्ह्यो नोसि धिंर ह्याद्,” बिइ।
तलेबिस्याँ म्हिए च्ह मान म्हैबर युब आङिं, दिलेया म्हिमैं ल्होबर नेरो ल्हें म्हिमैंए पापउँइँले फ्रेमिंबै ल्हागिरि पापए सै फोबर ह्रोंसए ज्यु पिंबर युब् ग।”
छतसि खाबइ चु आछ्याँबै पापि जुगरि ङ नेरो ङए ताँ थेसि फापिमुँ, ङ म्हिए च्ह या ह्रोंसए आबाजी पिंबै मान नेरो पबित्र स्वर्गदूतमैंने बालु चु ह्युलए निसाफ लबर युमा च म्हि म्रोंसि ङै या फा पिब्मुँ।”
धबै येशूजी बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङइ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंइ स्वर्ग थोंब नेरो परमेश्वरए स्वर्गदूतमैं ङ म्हिए च्हए फिर क्रेदै, तदै लरिब म्रोंब्मुँ।” (खी स्वर्ग नेरो पृथ्बीए म्हाँजोर्बै घ्याँ ग।)
चर्बै म्हिमैंइ खीने “परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट खोंयोंन् बिलै तरिम् बिबै ताँ छ्वेउँइँले ङिइ थेइमुँ। दिलेया म्हिए च्ह कैंडो क्वेलन् त्हुम् बिसि क्हिजी खैले बिल् खाँमुँ? चु म्हिए च्ह बिब् खाब् जा?” बिसि ङ्योएइ।
“मोशाइ म्हि आटिबै क्ल्ह्योर पितलए प्हुरि खैले त्होर च्योसि क्वेल,
झाइले निसाफ लसि फैसला लबै हग येशूलाइ पिंइँमुँ, तलेबिस्याँ खी म्हिए च्ह ग।
परमेश्वरजी नासरतथें येशूलाइ पबित्र प्ल्ह नेरो शक्तिजी प्लिंमिंसि खीजी छ्याँबै केमैं लदै, दुष्टइ ह्रुगुदिब्मैं सल् लमिंदै प्रइ, तलेबिस्याँ परमेश्वर खीने बालु मुँल।
चइ बिइ, “ङ्ह्योद्! स्वर्ग थोंब नेरो म्हिए च्ह परमेश्वरए क्योंलोंउँइँ रारिबै या ङइ म्रोंइँमुँ।”