18 दिलेया म्हिमैंए सुँउँइँले बैरु त्होंबै आछ्याँबै ताँमैं सैं न्होंउँइँले बैरु त्होंम्। छतसि सैं न्होंउँइँले त्होंबै आछ्याँबै ताँमैंइ म्हि पापर च्होवाम्।
चए सुँइ स्योलिबै ताँमैं नेरो आछ्याँबै ताँमैं पोंमुँ; छ्याँबै केमैं लब नेरो केर फेबै ताँमैं पोंब चइ पिवाइमुँ।
ठिक के लबै म्हिए सुँइ ताँनइ क्वेंबै ताँमैं पोंम्, दिलेया दुष्ट म्हिए सुँइ बिस्याँ सैं नल् लबै ताँमैं मत्त्रे पोंम्।
बुद्धि मुँबै म्हिइ ठिक ताँमैं पोंम्, दिलेया आमादुमैंइ बुद्धि आरेबै ताँमैं लम्।
ठिक के लबै म्हिइ च्हैंसि मैंसि जवाफ पिंम्, दिलेया दुष्ट म्हिए सुँउँइँले आछ्याँबै ताँमैं ल्हें त्होंम्।
ह्रोंसए सैंर आछ्याँबै ताँमैं आमैंन्, तलेबिस्याँ क्हिए सैंइ मैंबै ताँमैंन् क्हिए छ्हर तम्।
केर आफेबै दुष्ट म्हिइ आगुए ताँ लप्रम्।
ओ प्हुरिए सन्तानमैं! क्हेमैंन् दुष्ट मुँसेरो खैले छ्याँबै ताँ पोंल् खाँमुँ? तलेबिस्याँ सैंर प्लिंबै ताँमैंन् सुँउँइँले पोंम्।
“सुँउँइँले न्होंर होंबै सैइ म्हि पापर च्होल् आल। बरु सुँउँइँले बैरु त्होंबै आछ्याँबै ताँइ म्हिलाइ पापर च्होवाम्।”
चबै सै सुँउँइँले फोर फेनेसि बैरु त्होंह्याम् बिब क्हेमैंइ आसेइमुँ वा?
येशूजी धबै बिइ, “म्हिए सैं न्होंउँइँले त्होंबै आछ्याँबै ताँइ मत्त्रे म्हि पाप खल् लवाम्।
“क्ल्हेइ च के लबै म्हिने बिइ, ‘ओ, केर आफेबै म्हि! क्हिइ पोंबै ताँउँइँलेन् ङइ क्हिए निसाफ लब्मुँ। ङए सैं सारो मुँ, ङइ थेंइ आथेंबै सैन् किंमुँ, धै प्लुइ आप्लुबै सैन् खैंम् बिब क्हिइ सेना।