16 दिलेया येशूजी चमैंने “चमैं ह्याल् आत्हु। क्हेमैंइन चमैं चल् पिंन्,” बिइ।
सैं प्ल्हसि पिंबै म्हिइ मुइ झन ल्हें योंब्मुँ; दिलेया ह्रोंसने मुँन-मुँन् पिंल् आखाँबै म्हि झन् ङ्हाँदु तदै ह्याम्।
ङेसा तबै लिउँइँ चेलामैं खी ङाँर खसि बिइ, “म्हुँइँस तबि छेइमुँ। ङ्यो चुर खाबै आरेबै क्ल्ह्योर मुँ। चु म्हिमैं कुल्मिंन्। चुमैं नाँसजरे ह्यासि चबै सैमैं किंसि चरिगे।”
छबिमा चमैंइ खीने बिइ, “ङिने बालु क्हें ङ्हबो नेरो ताँग ङ्हिं मत्त्रे मुँ।”
यूहन्नाइ बिइ, “खाब्ने खिबै क्वें ङ्हिजोर मुँ, चइ आरेबै म्हिमैं तिजोर पिंरिगे, धै खाब्ने चबै सै मुँ चइ फो ख्रेंब्मैं चल् पिंरिगे।”
यहूदाने मुइ झोंबै नेंदो मुँल। छतसि “येशूजी चने ‘चाडए ल्हागिर चैदिबै सैमैं किंन्’ अथवा ‘ङ्हाँदुमैंलाइ च्हौदे मुइ पिंन्,’ बिब् मुँलै,” बिसि को-कोइ चेलामैंइ मैंइ।