39 सम्रिं प्लुबै शत्तुर दुष्ट ग। रा-रोमैं खुबै त्हे बिस्याँ चु ह्युल नुयाबै त्हे ग। झाइले रा-रोमैं खुबै म्रोंमैं स्वर्गदूतमैं ग।
‘म्हिए च्हए’ बिरोधर पोंब्मैंइ क्षमा योंल् खाँम्। दिलेया पबित्र प्ल्हए बिरोधर पोंबै म्हिमैंइ चु छ्हर मत्त्रे आङिं लिउँइँबै छ्हरै या क्षमा योंरिब् आरे।
पुजुर तेबै प्लु धों तबै म्हि छाब् ग: चइ परमेश्वरए ताँ थेलेया चु ह्युलर्बै न्हुँ नेरो मुइए लोबइ लमा चइ थेबै ताँर च भोंसि तल् आखाँ। छतसि तोइ रोमैं रोल् आखाँ।
दिलेया म्हुँइँसर म्हिमैं रोबै त्हेर चए शत्तुर खसि गहुँए न्होंरि सम्रिं रुँइँथेंसि ह्याइ।
“क्ल्हेइ चमैंने बिइ, ‘चु खाब् मुँले शत्तुरइ लब् ग।’ “के लबै म्हिमैंइ ‘ङि ह्यासि ताँन् सम्रिं स्युइवाले वा?’ बिमा
सम्रिं स्युइसि मिर ख्रोंवाब् धोंले चु ह्युल नुयाबै त्हेरै या छान् तब्मुँ।
चु ह्युल नुयाबै त्हेरै या छान् तब्मुँ: स्वर्गदूतमैं युसि दुष्ट म्हिमैंलाइ ठिक के लब्मैंए म्हाँजोउँइँले फेलब्मुँ।
येशू जैतून बिबै कोंर क्हुँरिमा खीए चेलामैं खाबज्यै आसेल्ले खी ङाँर खसि खीने ङ्योएइ, “छाबै त्हे खोंयों तम्? धै क्हि एयुबै त्हे नेरो चु ह्युल नास तमा खैबै चिनुमैं तमुँ?”
“म्हिए च्ह म्रुँ तसि खीए थेबै मानर ल्हें स्वर्गदूतमैंने बालुन युब्मुँ, धै ह्रोंसए पबित्र राजगद्दिर टिब्मुँ,
झाइले ङइ क्हेमैंने ल्हैदिबै आलसि आतबै ताँन् केमैं लद् बिसि चमैंलाइ लोमिंन्। थेद्! ह्युल नुयाबै त्हिंइ समा ङ खोंयोंन् बिलै क्हेमैंने बालुन् तब्मुँ।”
चमैंए फिर तबै चु ताँन् ताँमैं अरूमैंलाइ लोमिंबै ल्हागिर तल। च ताँमैं ङ्योज्यै सेरिगे बिसि प्ह्रिथेंइ। तलेबिस्याँ चु ह्युल नुखबै त्हे तखइमुँ।
क्हेमैंइ छलकपट आलल्ले ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबै सैं लइ, दिलेया स्योंम्बै हब्बालाइ प्हुरिइ खैले स्योर तेसि लुइ, छलेन क्हेमैंए सैं या न्होंवाम् उ बिसि ङ ङ्हिंइमुँ।
ल्हें म्हिइ धोंले परमेश्वरए ताँ छों लब्मैं ङि आङिं, तलेबिस्याँ ङिलाइमि परमेश्वरजीन् कुल्मिंब् ग। छतसि ङि ख्रीष्टए सेवा लसि खीए ओंसों स्योर ताँ आकोंल्ले परमेश्वरए ताँ पोंमुँ।
च त्हेर क्हेमैं चु ह्युलर्बै रोसर प्रमल, धै शक्ति मुँबै मुर टिबै सैमैंए चिबलाइ म्हाँदिमल। तिंजोरो या परमेश्वरलाइ आम्हाँदिब्मैं च चिबए न्होंर्न टिइमुँ।
दिलेया चु नुखबै त्हिंइजरे परमेश्वर खीए च्हउँइँले ङ्योने पोंइमुँ। परमेश्वरजी खीए च्हउँइँलेन् ह्युलर्बै तोन्दोंरि सैमैं बनेइ। धै ह्युलर्बै ताँन् सैए फिर क्ल्हे तबर खीजी खीए च्हलाइन त्हाँइ।
ख्रो पिंबर ह्याब्रे लल् त्हुस्याँम् खी ह्युल बनेबै त्हे ओंनोंन् ल्हें खे दुःख नोब्रें लल् त्हुमल। दिलेया म्हिमैंए पाप क्षमा लमिंबर खोंयोंइ बिलैए ल्हागिर ख्रीष्ट तिब्ले मत्त्रे खीए ज्युलाइ ख्रों पिंबर चु जुग नुबै त्हेर युइमुँ।
बरु न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्, तलेबिस्याँ क्हेमैंए शत्तुर दियाबलस बिबै दुष्ट खाबलाइ सैसि चब् ङ्हे बिसि सिंह धोंले बेल्ले थेबै कै तेदै स्युर प्रम्।
चमैंए बारेर हनोकइ स्योमनन् लिउँइँ तखबै ताँ बिल। (हनोक बिबै म्हि परमेश्वरजी बनेबै ओंसोंबै म्हि आदमउँइँले पुस्ता ङि लिउँइँबै म्हि मुँल।) “थेद्, प्रभु खीए हजारौं-हजारौं स्वर्गदूतमैंने
मिखाएलइ च थेबै अजिङ्गरलाइ स्वर्गउँइँले भ्योंवाइ। च अजिङ्गर स्योंम्बै प्हुरि ग, चलाइ स्युर्गु नेरो दुष्ट बिम्। चइ ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैंने स्योर तेसि लुइमुँ। च नेरो चए दूतमैंलाइ परमेश्वरए दूतमैंइ पृथ्बीर भ्योंवाइ।
ओंसोंबै खेदोए उँइँर चइ औदिबै चिनु मुँबै केमैं लबै शक्ति योंल, छतसि प्लेटोयान् तबै केमैं लसि चइ पृथ्बीर टिब्मैंए सैं खेंमैं ङाँइ लवाइ। धै “सेलाँइ ल्हिबै घा ससि सोबै ओंसोंबै खेदोए मान लबै ल्हागिर खेदोए कु घ्रि बनेद्” बिसि चइ म्हिमैंलाइ कर ल्हैदिइ।
दिलेया परमेश्वरए फौजमैंइ च खेदो नेरो स्योर तेबै अगमबक्तालाइ क्हाइ। (च स्योर तेबै अगमबक्ताइ च खेदोए उँइँर ओंसों औदिबै चिनुमैं लसि खेदोए छाप किंब्मैं नेरो चए कुए पूजा लब्मैंलाइ स्योलिबै ताँ पोंसि चमैंए सैं खेंमैं ङाँइ च्यारवाल।) छतसि चमैं ङ्हिं सोगोंन् मि लुँरिबै बारुदए होंल्दोंर भ्योंवाइ।