14 स्योंम्बै यशैया अगमबक्ताइ बिबै ताँ चमैंने क्ह्रिखइमुँ: क्हेमैंइ थेबम् थेमुँ, थेलेया आक्हो, ङ्ह्योबम् ङ्ह्योमुँ, दिलेया आम्रों।
ङ तले छले बिम् बिस्याँ, परमेश्वरए छ्वेर छ बिबै ताँ पूरा तरिगे: ‘चमैंइ ङ्ह्योबम् ङ्ह्योमुँ, दिलेया म्रोंल् आखाँ, थेबम् थेमुँ, दिलेया क्होल् आखाँ। चमैंइ म्रोंल् खाँस्याँ, झाइले क्होल् खाँस्याँ, परमेश्वरउँइँ सैं एमल, झाइले परमेश्वरजी क्षमा पिंमल।’”
येशूजी चमैंने बिइ, “परमेश्वरए ग्याल्सर्बै थेब् थेबै ताँमैं क्होबै ज्ञान क्हेमैंलाइ पिंइमुँ। दिलेया अरूमैंने बिस्याँ ङ अहानउँइँले पोंब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिब् धोंले: ‘चमैंइ ङ्ह्योलेया आम्रोंरिगे, थेलेया आक्होरिगे।’”
दिलेया सैं तोंबै ताँ थेनाबिलेया ल्हें म्हिइ वास्था आल। छतसि “ओ प्रभु, ङिइ बिबै ताँ खाबै क्वेंइमुँ?” बिसि यशैया अगमबक्ताइ ओंसोंन् बिइमुँ।
मोशाए मोंड क्वेंइ हुब् धोंले इस्राएलथेंमैंए सैं या हुथेंब् धोंन् तइमुँ। छतसि तिंयाँ समै या ठिम खेमा चमैंइ परमेश्वरए ताँ क्होल् आखाँ। ख्रीष्ट येशूजी मत्त्रे च हुथेंबै क्वें स्योवासि परमेश्वरए ताँ क्होमिंल् खाँम्।