38 को-कोइ शास्त्रिमैं नेरो फरिसीमैंइ येशूने बिइ, “ओ गुरु, क्हिउँइँले ङि औदिबै चिनु घ्रि ङ्ह्योदा ङ्हाँइमुँ।”
तलेबिस्याँ क्हिइ पोंबै ताँमैंउँइँलेन् क्हेमैं छ्याब् मुँब नेरो छ्याब् आरेब ठर्दिब्मुँ।”
अरू म्हिमैंइ बिस्याँ “परमेश्वरजी क्हिलाइ शक्ति पिंब् ग बिस्याँ स्वर्गर्बै चिनु घ्रि उँइँन्,” बिसि येशूए जाँच लइ।
छले म्हिए हुल् ल्हें तदै ह्यामा येशूजी बिइ, “तिंजोरोबै म्हिमैं दुष्ट ग। चुमैंइ ङ परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्हि ग बिस्याँ ङिने प्रमाण उँइँन् बिम्। दिलेया स्योंम्बै योना बिबै अगमबक्ताए छ्हर तब् धों तबै चिनु मत्त्रे चुमैंइ म्रोंल योंब्मुँ, अरू चिनु म्रोंल् योंरिब् आरे।
दिलेया यहूदी चिबनाँब्मैंइ खीने बिइ, “छले छों लब्मैंलाइ ल्हावाब क्हिने तो हग मुँ? हग मुँ बिस्याँ खैबै औदिबै चिनु उँइँमुँ?”
दिलेया येशूजी चने बिइ, “क्हेमैंइ थेब् थेबै केमैं नेरो औदिबै चिनुमैं आम्रोंन् समा खैलसे या क्वेंरिब् आरे।”
छबिमा चमैंइ येशूने बिइ, “क्हिए फिर बिश्वास लरिगे बिसि क्हिजी खैतबै चिनु ङिने उँइँमिंमुँ?
यहूदीमैंइ अचम्मबै चिनुमैं म्हैम्, ग्रिकमैंइ ज्ञान-बुद्धिए ताँमैं म्हैम्।