2 छले चब् म्रोंसि फरिसीमैंइ खीने बिइ, “ङ्ह्योत्ति, क्हिए चेलामैंइ प्रिबै त्हिंइर तो लल् आत चन् लइमुँ।”
“टुगैं समा के लद्, दिलेया ङिगैंर भों न्हद्, छ लस्याँ क्हेमैंए क्ल्या, गदा, क्हिए धिंर्न फिबै केब्छैं नेरो आगुए ह्युलर्बै म्हिमैंइ भों न्हल् योंब्मुँ।
क्हेमैंइ टुगैं समा के लद्, दिलेया ङिगैं क्हेमैंए ल्हागिर पबित्र ग। चु याहवेहए मिंर भों न्हबै त्हिंइ ग। खाबज्यै या च त्हिंइर के लइ बिस्याँ च म्हि सैवाल् त्हुम्।
चर यो कारयाबै म्हि घ्रि मुँल। चमैंइ येशूलाइ छ्याब् ल्हैदिबै सैं लसि खीने “प्रिबै त्हिंइर म्हि सल् लब तम्मा?” बिसि ङ्योएइ।
दिलेया खीजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ परमेश्वरए छ्वे खोंयोंइ आखेइमुँ वा? ङ्योए खे दाऊद म्रुँ नेरो खीने मुँब्मैं फो ख्रेंमा खै लल?
छ लब् म्रोंसि फरिसीमैंइ खीने बिइ, “ङ्ह्योद्, प्रिबै त्हिंइर लल् आतबै केन् तले चमैंइ लरिइमुँ?”
“प्रिबै त्हिंइर नबै म्हिमैं सल् लब ठिक मुँ उ आरे? बिसि येशूजी धर्मगुरुमैं नेरो फरिसीमैंने ङ्योएइ।”
च लिउँइँ चमैं खेंमैं टिबै क्ल्ह्योर एह्यासि येशूए सिनुर फोब् बिसि अत्तर नेरो मलममैं बनेइ। झाइले छ्वेर बिब् धोंले प्रिबै त्हिंइर चमैंइ भों न्हइ।
छले चब् म्रोंसि को-कोइ फरिसीमैंइ बिइ, “प्रिबै त्हिंइर तो लल् आत चन् क्हेमैंइ तले लमुँ?”