19 खी खाब्ने या प्होंरिब् आरे, धै खोंयोंइ थेबै कैले ओररिब् आरे। खीए कै घ्याँजरे खाबज्यै थेरिब् आरे।
ङए खर्गु नोद्, धै ङने बालु लोद्, तलेबिस्याँ ङ ताँनए फिर ल्हयो खम्, धै ङ थेब् आप्हैं। छतसि क्हेमैंए सैंर छिं ङ्हाँल् योंब्मुँ।
तियाबै म्वो खीजी चोरिब् आरे सिबि छेबै मेंदों सिल् पिंरिब् आरे। छेनाले निसाफ तरिगे बिसि खीजी खोंयोंइ भों आन्हल्ले के लब्मुँ।
कोइ फरिसीमैंइ येशूने “परमेश्वरए ग्याल्स खोंयोंसेरो खम्?” बिसि ङ्योएमा येशूजी चमैंने बिइ, “परमेश्वरए ग्याल्स म्हिमैंए मिइ म्रोंल्ले आखा।
क्हेमैंए न्होंरि को-कोइइ “पावल ङिउँइँले ह्रेंगो तमा ङिलाइ हौदिबै प्ह्रिछ्या प्ह्रिम्, दिलेया ङि ङाँर मुँमा च्योंब तसि तोइ आबिल्ले टिम्,” बिसि बिम् रो। दिलेया ख्रीष्टजी ङ्योए फिर म्हाँया लब् धोंले ङए सैंरै या ल्हयो खबइले क्हेमैने ङ यो छ्युँ लम्: