7 झाइले यूहन्नाए चेलामैं ह्याबै लिउँइँ येशूजी यूहन्नाए बारेर चर खबै म्हिए हुलने बिइ, “क्हेमैं क्यु आयोंबै क्ल्ह्योर तो ङ्ह्योबर ह्याल? खैंइ लारिबै म्वो ङ्ह्योबर ह्याल् वा?
दिलेया क्युए भेल धोंले छाइ माइ तब क्हि। तलेबिस्याँ क्हिए आबाए खाडर क्हि क्रेसि ङए खाडए आब्रु वाइ। ङए क्ल्ह्योर क्हि क्रेइ! छतसि क्हिए आब्रु टिरिब् आरे।
आङिं बिस्याँ, तो ङ्ह्योबर ह्याल? छ्याँबै क्वें खिबै म्हि ङ्ह्योबर ह्याल् वा? छ्याँबै क्वें खिबै म्हिम् म्रुँमैंए दरबारर टिम्।
तियाबै म्वो खीजी चोरिब् आरे सिबि छेबै मेंदों सिल् पिंरिब् आरे। छेनाले निसाफ तरिगे बिसि खीजी खोंयोंइ भों आन्हल्ले के लब्मुँ।
लु बित्ति! यूहन्नाइ बप्तिस्मा पिंबै हग खनिउँइँले योंइ? परमेश्वरउँइँले योंइ उ म्हिमैंउँइँले योंइ?” छबिमा चमैं ह्रों-ह्रोंसन्, “स्वर्गउँइँले बिले बिस्याँ ‘छ बिस्याँ यूहन्नाइ बिबै ताँ क्हेमैंइ तले आक्वेंल?’ बिसि चइ बिब्मुँ बिदै छलफल लबर होंइ।
यरूशलेम सहरउँइँले, यहूदीया ह्युलर्बै ताँन् क्ल्ह्यो-क्ल्ह्योउँइँले नेरो यर्दन स्यों खागुबै नाँसजरेउँइँले ल्हें म्हिमैं च ङाँर ह्यारिल।
“छतसि न्ह क्रों मि क्रों तद्, क्हेमैंइ थेबै ताँ छेन्ले सैंर थेंन्। तलेबिस्याँ ङइ लोमिंबै ताँ छेनाले थेब्मैंइ झन् क्होल् योंब्मुँ, दिलेया ङए ताँ आथेब्मैंइ क्होइ बिसि ह्रब् प्हैंलेया चमैं ङाँइँले प्हेंवाब्मुँ।”
येशूजी लिग्याँइ तोसि ङ्ह्योमा चमैं खीए लिलि खरिब् म्रोंसि चमैंने ङ्योएइ, “क्हेमैंइ तो म्हैल?” चमैंइ खीने बिइ, “रब्बि, क्हि खनिर टिमुँ?”। (रब्बि बिब गुरु ग)
यूहन्ना लुँरिबै चारब बत्ति धोंब मुँल। छतसि क्हेमैं चए चारबै बत्तिर तिस्याँदे सैं तोंसि टिबै सैं लइ।
धै ङ्यो कोलोमैं धों तरिब् आरे। म्हिमैंइ स्योर तेसि स्यो स्योबै ताँ लोमिंन बिलेया ङ्योइ च्हैब् मैंब् लल् खाँसि सैं ङ्हिं तरिब् आरे। च म्हिमैंइ लुसि स्योलिबै ताँ लोमिंलेया ङ्योइ क्वेंरिब् आरे।
छले ह्रिमा चइ तिफुँइ संका आलल्ले “ह्रोंसइ ह्रिबै सै परमेश्वरजी क्ह्रोंसेंन पिंम्” बिबै सैं मैंरिगे। संका लबै म्हि थेबै खैंइ छाइ-माइ लबै मा ङ्युँइर्बै क्युए भेल्गा धों तब्मुँ।