29 ङए खर्गु नोद्, धै ङने बालु लोद्, तलेबिस्याँ ङ ताँनए फिर ल्हयो खम्, धै ङ थेब् आप्हैं। छतसि क्हेमैंए सैंर छिं ङ्हाँल् योंब्मुँ।
ओ ङए सो, याहवेहजी क्हि छ्याँब लमिंइमुँ, छतसि धबै तिखे छिं तद्।
ओ याहवेह, ङए सैं थेब आप्हैं, ङ थेब् तदा आङ्हाँ; ह्रोंसइ आक्होबै सैमैं नेरो ह्रोंसइ लल् आखाँबै सैमैंर ङ क्होसि आटि।
चए घ्याँर प्रब्मैं सैं तोंल् योंम्, चए घ्याँर प्रब्मैं छिं ङ्हाँल् योंम्।
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
“सियोनए च्हमिने छ बिमिंन्, तारे क्हिए म्रुँ क्हि ङाँर खइन मुँ, थेब् आप्हैंन्ले गधाए फिर क्रेसि खइन मुँ, खी गधा झजए फिर क्रेसि खइमुँ,” बिसि बिल।
झाइले ङइ क्हेमैंने ल्हैदिबै आलसि आतबै ताँन् केमैं लद् बिसि चमैंलाइ लोमिंन्। थेद्! ह्युल नुयाबै त्हिंइ समा ङ खोंयोंन् बिलै क्हेमैंने बालुन् तब्मुँ।”
“छतमा ङइ बिबै ताँ थेब्मैं नेरो ङिंब्मैं धिं लबै बुद्धि मुँबै म्हि धों तबन् ग। च म्हिइ गैरु जग तासि पारा फिर धिं बनेइ।
चमैंए ताँ थेसि “तो तगे” बिसि ङ्ह्योबर म्हिमैं येशू ङाँर खमा ओंसों मोंइ स्यासि सोबल् तबै म्हि सैं चिसि क्वें खिसि येशूए प्हले ङाँर टिरिब चमैंइ म्रोंइ। छाब् म्रोंसि चमैं ङ्हिंयाँइ।
तलेबिस्याँ ङइ लब् धोंले क्हेमैंज्यै या लरिगे बिसि ङइ उँइँमिंइँमुँ। छतसि क्हेमैंज्यै या छान् लद्।
क्हेमैंइ चु ताँ क्होसि छलेन् लइ बिस्याँ क्हेमैं ङ्हो सब्मैं तब्मुँ।
“च मोशाइन इस्राएलीमैंने बिल, ‘परमेश्वरजी ङ त्हाँब् धोंले क्हेमैंए आघें-अलिमैं न्होंउँइँले क्हेमैंए ल्हागिर अगमबक्ता घ्रि त्हाँब्मुँ।’
छलेन ठिम आम्हाँदिबै अरू ह्रेंमैंए म्हाँजोर ङइ के लमा चमैंइ येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास लरिगे बिसि ङ मोशाइ पिंबै ठिम आम्हाँदिबै म्हि धोंन् तइ। (दिलेया ङ परमेश्वरए ठिमए न्होंर टिसि ख्रीष्टजीन् बिबै ताँ ङिंम्।)
क्हेमैंए न्होंरि को-कोइइ “पावल ङिउँइँले ह्रेंगो तमा ङिलाइ हौदिबै प्ह्रिछ्या प्ह्रिम्, दिलेया ङि ङाँर मुँमा च्योंब तसि तोइ आबिल्ले टिम्,” बिसि बिम् रो। दिलेया ख्रीष्टजी ङ्योए फिर म्हाँया लब् धोंले ङए सैंरै या ल्हयो खबइले क्हेमैने ङ यो छ्युँ लम्:
परमेश्वरए ज्ञानए बिरोध लसि आतबै ताँ पोंब्मैं नेरो थेब् प्हैंसि पोंबै म्हिमैंए बिचारमैं ङिइ नास लवाम्, धै छाबै म्हिमैंलाइ ख्रीष्टजी बिबै ताँ म्हाँदिलन् त्हुब लवाम्।
क्हेमैंए सैं येशू ख्रीष्टए सैं धों तब प्ह्याद्।
प्रभु येशूजी पिंबै हगउँइँले ङिइ लद् बिसि ल्हैदिबै ताँ क्हेमैंज्यै सेइमुँ।
परमेश्वर ङो सेल् आङिंब्मैं नेरो ङ्योए प्रभु येशूउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ आक्वेंब्मैं ताँनलाइ खीजी दण्ड पिंब्मुँ।
खी ताँन् जाँचउँइँले पास तल् खाँसि खीए ताँ म्हाँदिब्मैं ताँनए ल्हागिर खी खोंयोंइ आखाँबै छ्हए मुल तइमुँ।
“ङ परमेश्वरने क्ह्रिसि टिइमुँ” बिब्मैंइ येशू ख्रीष्टजी धोंलेन् छ्ह थोल् त्हुम्।