28 “ओ ताँन् ल्हिबै ते नोसि नारब्मैं, ङ ङाँर खो, ङइ क्हेमैंलाइ भों न्हल् पिंब्मुँ।
ओ ङए सो, याहवेहजी क्हि छ्याँब लमिंइमुँ, छतसि धबै तिखे छिं तद्।
तलेबिस्याँ त्हिंयाँ म्हुँइँस क्हिजी ङलाइ थेबै दण्ड पिंइ। छतसि ख्वालबै त्हेर्बै त्हिंयाँइ ख्रोंब् धोंले ङए ज्युर्बै भों खाँयाल। तिस्याँदे मैंन्
ङइ लबै आछ्याँबै केमैंइ ङ क्र समा हुवाइमुँ, छले ङइ लबै आछ्याँबै केमैं ल्हें तयाबइले ङ क्र ओलै आखाँन् तयाइमुँ;
दुष्टमैंए ल्हागिर होल्दों आतन् समा ठिक के लब्मैंए फिर दुःख तलेया क्हिजी छिं ङ्हाँल् पिंम्।
ङए खर्गु नोद्, धै ङने बालु लोद्, तलेबिस्याँ ङ ताँनए फिर ल्हयो खम्, धै ङ थेब् आप्हैं। छतसि क्हेमैंए सैंर छिं ङ्हाँल् योंब्मुँ।
चमैंइ नोलै आखाँब ल्हिबै ति फैसि म्हिमैं नोल् पिंम्, दिलेया खेंमैं बिस्याँ यो च्याफै टिरिम्।
ङए आबाजी ङने पिंब्मैं ताँन् ङ ङाँर खब्मुँ, धै ङ ङाँर खब्मैंलाइ ङइ खैलसे या पिरिब् आरे।
धबै चाडए लिउँबै मुख्य त्हिंइर, येशू ताँन् म्हिमैंए ओंसों रासि थेबै कैले छ बिइ, “खाबै या क्यु पिइ बिस्याँ च ङ ङाँर खरिगे धै थुँरिगे।
छतसि नोलै आखाँबै खर्गु चेलामैंए प्हैंदार थेंमिंसि तले परमेश्वरए जाँच लमुँ? चु खर्गु ङ्योए खेमैंज्यै नोल् आखाँल, ङ्योज्यै या नोल् आखाँइमुँ।
प्रभु येशूजी बिबै चु ताँ मैंन्, ‘किंबै म्हि भन्दा पिंबै म्हिइ आशिक् योंम्।’ छतसि क्हेमैंज्यै या बेल्ले भोंले के लसि भों आरेब्मैं ल्होल् त्हुम् बिसि क्हेमैंए उँइँर्न ङइ के लसि नमुना उँइँमिंइँमुँ।”
ङ्यो केब्छैं-केब्स्योमैं आतबै ल्हागिर ख्रीष्टजी सै फोसि ङ्योलाइ ठिमउँइँले खामिंइ। छतसि सैं भोंब् लद्। क्हेमैं धबै केब्छैं-केब्स्योमैं आतद्!
झाइले क्हेमैं दुःख योंब्मैं नेरो ङि या परमेश्वरजी सुख पिंब्मुँ। प्रभु येशू ह्रोंसए शक्ति मुँबै स्वर्गदूतमैंने लुँरिबै मिने स्वर्गउँइँले युबै त्हेर परमेश्वरजी ङ्योलाइ च सुख पिंब्मुँ।
परमेश्वरजी खी टिबै क्ल्ह्योर भों न्हल् पिंम् बिसि ङ्योने फैबै बाछा अझै मुँ। छतसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्, क्हेमैं न्होंरि खाबै या च भों न्हबै क्ल्ह्योउँइँले स्योवाल् आत्हुरिगे।
पबित्र प्ल्ह नेरो प्ह्रेंस्योइ खीने बिइमुँ, “यु”। चु ताँ थेबै म्हिमैंज्यै या छलेन खीने “यु” बिल् त्हुम्। क्यु पिब्मैं क्यु मूलर खरिगे। छ्ह पिंबै क्यु थुँदा ङ्हाँब्मैंइ छलेन् थुँरिगे।