18 छलेन बप्तिस्मा पिंबै यूहन्नाइ परमेश्वरए मिंर बर्त टिब्रें लमल, चइ प्हा या आथुँमल। दिलेया म्हिमैंइ ‘चलाइ मोंइ स्याइमुँ!’ बिमल।
दिलेया चेला ह्रोंसए गुरु धोंब धै केब्छैं ह्रोंसए क्ल्हे धोंब तल् खाँस्याँ सैं तोंल् त्हुम्। म्हिमैंइ धिंर्बै क्ल्हेनेन् बालजिबुल बिसि मिं थेंम् बिस्याँ खीए परवामैंने झन् खै बिलै?
‘ङिइ क्हेमैंए ल्हागिर मुरलि ह्रामिंइ, दिलेया क्हेमैं आसे। ङि न्हुँ लसि क्रोमा क्हेमैं खाबै या न्हुँ आल।’
यूहन्नाइ सलुए मुइए क्वें खिमल, ट्हुबिए पेटि खिमल, तिरि नेरो क्वे खुदु चमल।
दिलेया “मोंमैंए चिबइ मों ल्हाबै शक्ति पिंसि चइ मों ल्हाम्,” बिसि फरिसीमैंइ बिबर होंइ।
यरूशलेमउँइँले खबै को-कोइ शास्त्रिमैंइ “येशूने बालजिबुल बिबै मों मुँ, च मोंमैंए चिबउँइँले शक्ति योंसि चइ मोंमैं ल्हाल् खाँमना बिसि छ्याब् ल्हैदिइ!”
तलेबिस्याँ च च्ह परमेश्वरए उँइँर थेब तब्मुँ। चइ प्हा नेरो अरू म्हेरबै सैमैं खोंयोंइ थुँरिब आरे। च आमाए फोउँइँलेन् परमेश्वरए पबित्र प्ल्हजी प्लिंब्मुँ।
चमैं न्होंर्बै ल्हें म्हिमैंइ “चु मोंइ स्यासि सोबल् तयाइमुँ। क्हेमैंइ चुए ताँ तले थेमुँ?” बिमल।
म्हिए हुलइ बिइ, “क्हि मोंइ स्याइमुँ उ तो जा? खाबइ क्हि सैल् म्हैमु?”
यहूदीमैंइ येशूने बिइ, “क्हि सामरियाथें ग, क्हिलाइ मोंइ स्याइमुँ?” बिसि ङिइ बिबै ताँ ठिक आङिं वा?
यहूदी चिबनाँब्मैंइ खीने बिइ, “क्हि मोंइ स्याइमुँ बिसि ङिइ तोगो छेनाले था सेइ! ङिए खे अब्राहाम सियाइ, धै अगमबक्तामैं या सियाइ, दिलेया क्हि बिस्याँ ‘ङइ बिब् ङिंब्मैं खोंयोंइ सिल् त्हुरिब् आरे बिमुँ।’
पावलइ बिबै चु ताँ थेसि फेस्तसइ थेबै कै तेसि बिइ, “ओ पावल, क्हि सोबाल् तयाना! ल्हें ह्रब् सेबइ क्हि सोबाल् लवाना!”
ङइ ह्रोंसए ज्यु भोंब् लबै ल्हागिर तालिम पिंब् धोंले ह्रोंसए न्होंर थेंम्। तले छ लम् बिस्याँ ङइ अरूमैंलाइ “खेलर भों लद्” बिसेरो ङ फेल आतरिगे बिसि छ लब् ग।