42 ‘चु म्हि येशूए म्हि ग,’ बिसि खाबज्यै ङए धाँसे च्योंबै चेलालाइ गिलाँस घ्रि ङ्युँबै क्यु मत्त्रे पिंनाबिले या चइ योंल् त्हुबै इनाम योंब्मुँ।”
आयो-आख्युब्मैंलाइ पिंब याहवेहलाइ खि पिंब् ग, धै खाबइ तो लइमुँ चए इनाम खीजी पिंब्मुँ।
छलेन बुद्धि क्हिए सोए ल्हागिर खुदु धोंन् ग; क्हिइ च योंल् खाँइ बिस्याँ, च क्हिए इनाम तब्मुँ, धै क्हिइ थेंबै आशा पूरा तब्मुँ।
“छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, छेनाले मैंन्! क्हेमैंइ छाबै कोलोमैं धों तब्मैं खाबलाज्यै या हेल आलद्। तलेबिस्याँ चमैं जोगेमिंबर स्वर्गदूतमैं स्वर्गरि खोंयोंन् बिलै ङए आबाए उँइँर्न तम्।
छलेन स्वर्गर मुँबै क्हेमैंए परमेश्वर आबालाज्यै या छाबै ङए फिर बिश्वास लबै कोलोमैं न्होंर घ्रि या नास आतरिगे बिबै सैं मुँ।
“छबिमा म्रुँइ चमैंने बिब्मुँ, ‘क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंइ ङए अलि-अङाँमैं न्होंर्बै धाँसे च्योंबै म्हिलाइ तो-तो लइ, च क्हेमैंइ ङलाइन लब् ग।’
चु च्युगुथिरि कोलोमैं धों तबै म्हि घ्रिलाइ पाप के लबर ल्हैदिस्याँ च म्हिइ सजैं योंब् भन्दा चए खरिर ह्रेंदो च्योसि मा ङ्युँइर भ्योंवाब् चए ल्हागिर छ्याँब तब्मुँ।
छले आङिं, ह्रोंसए शत्तुरमैंलाज्यै या म्हाँया लद्, चमैंए फिर ल्हयो खद्, एल् आखाँबै म्हिमैंलाज्यै या छे पिंन्। छलस्याँ परमेश्वरङाँइँले क्हेमैंइ थेबै इनाम योंब्मुँ। धै क्हेमैं ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए च्ह-च्हमि ठर्दिब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बैगुनिमैं नेरो दुष्टमैं फिर ल्हयो खम्।
तलेबिस्याँ पिंबै सैं मुँस्याँ क्हेमैंइ पिंल् खाँब् दे पिंबै भेटि म्रोंसि परमेश्वर सैं तोंम्। आरेस्याँ म्हैसि पिंल् आत्हु।
क्हेमैंइ छ्याँबै के लइमुँ, क्हेमैंइ परमेश्वरलाइ म्हाँया लइमुँ बिब उँइँबै ल्हागिर खीए म्हिमैंलाइ ल्होरिइमुँ, अझै क्हेमैंइ ल्होरिमुँ। क्हेमैंइ लबै छ्याँबै के परमेश्वरजी म्लेरिब् आरे, तलेबिस्याँ खीजी ठिक निसाफ लम्।