37 “खाबइ ङ भन्दा ह्रोंसए आबा-आमाए म्हाँया ल्हें लमुँ, च ङए म्हि तल् आखाँ। छलेन खाबइ ङ भन्दा ह्रोंसए च्ह-चमिए म्हाँया ल्हें लमुँ च ङए म्हि तल् आखाँ।
इश्माएलै या ह्रोंसए च्हन् तबइले च ताँ थेसि अब्राहामए सैं आतों।
खीजी चमैंने बिइ, “‘क्हिइ ह्रोंसए याहवेह परमेश्वरलाइ ह्रोंसए खों न्होंइले, सैं न्होइले, ह्रोंसए ज्युइ खाँब्दे म्हाँया लल् त्हुम्।’
“च लिउँइँ म्रुँइ ह्रोंसए के लबै म्हिमैंने बिइ, ‘ब्ह्याए भत्यार तयार मुँ, दिलेया ङइ न्हिम्तो लबै म्हिमैं बिस्याँ भत्यार चबै लायकर्बै आरेना।
“ङए लिलि खब्मैंइ ह्रोंसए आबा, आमा, प्ह्रेंस्यो, प्हसेमैं, अलि-अङाँमैं नेरो ह्रोंसए ज्यु या तो धोंइ आङ्हाँ बिस्याँ च ङए चेला तल् आखाँ।
दिलेया सिबउँइँले सोगों तसि स्वर्गर ह्याबै योग्यर्बै ठर्दिबै म्हिमैंइ ब्ह्या आल, ब्ह्या आलमिं।
छतसि च ङ्हिंन् तबै ताँमैंउँइँले जोगेसि म्हिए च्हए उँइँर राल् योंबै ल्हागिर परमेश्वरने प्राथना लब्रें लसि न्ह क्रोंले टिद्।”
तलेबिस्याँ खैले म्हिमैंइ परमेश्वर आबाए मान लमुँ, छलेन ताँन् म्हिमैंइ खीए च्हए मान लरिगे। च्हए मान आलब्मैंइ च्हलाइ कुल्मिंबै आबालै या मान आल।
दिलेया क्हेमैं सार्डिसथेंमैं न्होंरि को-कोइ म्हिमैंइ क्वेंर क्ह्रि ङ्हाँल् आलब् धोंले पापउँइँले स्योसि छ्याँबै के लइमुँ। चमैं ङने प्रबै लायकर्बै तसि चमैं फोस्रे ब्योंबै क्वें खिसि ङने प्रब्मुँ।