26 “छतसि म्हिमैंने आङ्हिंन्। तलेबिस्याँ तोगो तो सै लोथेंलेया लिउँइँ था सेब्मुँ। धै तोगो लोथेंबै ताँ लिउँइँ खन्तोदोंन् थेनेम्।
भर लल् खाँबै म्हि खनिर ह्यालै ढुक्कले प्रम्, दिलेया छलु म्हिलु लबै म्हिलाइ बिस्याँ म्हिमैंइ स्याब्मुँ।
खाबज्यै आल्हालैया दुष्ट म्हि न्हेयाम्, दिलेया ठिक के लबै म्हिमैं बिस्याँ सिंह धोंले आङ्हिंल्ले टिरिम्।
म्हि म्रोंसि ङ्हिंब्मैं ङोर फेम्, दिलेया याहवेहए फिर भर लब्मैं तोइ सैने ङ्हिंल् आत्हु।
“क्हिए ज्यु सैल् खाँब्मैंने आङ्हिंन्, तलेबिस्याँ चमैंइ क्हिए प्ल्ह सैल् आखाँ। बरु प्ल्ह नेरो ज्यु ङ्हिंन-ङ्हिंन् नर्गर भ्योंवासि नास लल् खाँबै परमेश्वर म्रोंसि ङ्हिंन्।
तो सै तोगो लोथेंइमुँ, च लिउँइँ ताँनइ था सेमुँ, झाइले तोइ सै मुँलेया आम्रोंल्ले थेंलेया लिउँइँ ताँनइ था सेब्मुँ।
ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केमैं पिसि परमेश्वरउँइँ सैं एइस्याँ म्हिमैंइ पाप क्षमा योंम् बिबै ताँ ओंसों यरूशलेमर बिप्रबइले ताँन् ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैंने बिमिंल् त्हुम्।
तो सै या लोइरि थेंल् आँखाँ, लोथेंइरि आम्रोंबै सै तोइ आरे। छलेन लोथेंबै ताँमैं तो मुँलेया लिउँइँ खन्तोंदोंन् थेनेसि ताँनइ सेम्।
दिलेया पबित्र प्ल्ह क्हेमैंए फिर युबै लिउँइँ क्हेमैंइ शक्ति योंब्मुँ। धै क्हेमैं यरूशलेमर, ताँन् यहूदीया नेरो सामरियार, धै ह्युलए कुना-कुना समा ङए ग्वाइ पिंब्मैं तब्मुँ।”
झाइले पत्रुस नेरो यूहन्ना आखेबै म्हिमैं मुँलेना आङ्हिंन्ले पोंल् खाँब् म्रोंसि चमैं प्लेटोयाइ। धै चुमैं येशूने बालुन् टिब्मैं मुँन बिसि चमैंइ था सेइ।
दिलेया पत्रुस नेरो यूहन्नाइ चमैंने बिइ, “परमेश्वरए ताँ ङिंब उ क्हेमैंए ताँ ङिंब? परमेश्वरए उँइँर तो छ्याँब तमुँ क्हेमैं ह्रोंसैना मैंन्।
छतसि ठिक त्हे आतन् समा खाबै फिरै या क्हेमैंइ छ्याब् आल्हैदिद्, ताँनए निसाफ प्रभुजीन् च त्हेर लम्। म्हिमैंइ आसेल्ले लबै आछ्याँबै केमैं या ताँनइ सेल् लमिंब्मुँ, छलेन म्हिमैंए सैं न्होंर्बै ताँमैं या उँइँमिंब्मुँ। धै म्हिमैंइ खैबै केमैं लइमुँ च अनुसार्बै इनाम परमेश्वरजी चमैंलाइ पिंब्मुँ।
दिलेया ठिक के लसि दुःख योंनाबिलेया क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ। म्हिमैंइ तोन् बिलेया चमैं म्रोंसि आङ्हिंन्, न्हुँ आलद्।