22 क्हेमैंइ ङए मिं किंबइले ताँन् म्हिमैंइ क्हेमैं हेल लब्मुँ। दिलेया सैदिसि लिउँइँ समा बिश्वासर भोंब् तेरिब्मैं परमेश्वरजी जोगेमिंब्मुँ।
ठिक के लबै म्हिमैंइ छलु म्हिलु लब्मैंलाइ आखो, छलु म्हिलु लब्मैंइ ठिक के लब्मैं आखो।
खाबइ ह्रोंसए ज्यु जोगेल् म्हैमुँ, चए ज्यु नास तब्मुँ। दिलेया ङए चेला तसि ह्रोंसए ज्यु पिंब्मैंइ जीबन योंब्मुँ।”
दिलेया लिउँइँ समा खीए फिर बिश्वास लसि टिब्मैंलाइ परमेश्वरजी जोगेमिंब्मुँ।
“च त्हेर म्हिमैंइ क्हेमैं दुःख योंरिगे बिसि क्हासि दुष्टमैंए योर पिंवाब्मुँ, धै चमैंइ क्हेमैं सैवाब्मुँ। क्हेमैंइ ङए ताँ क्वेंइ बिसि ताँन् म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ हेल लब्मुँ।
“क्हेमैं ङए लिलि प्रबइले म्हिमैंइ क्हेमैं स्यारब, ह्रुगुदिब, क्हेमैंए बिरोधर स्योलिबै ताँमैं पोंइ बिस्याँ क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ।
ङए फिर बिश्वास लब्मैं तबइले ताँनइ क्हेमैं हेल् लब्मुँ। दिलेया लिउँइँ समा दुःख सैदिसि ढुक्कले टिब्मैं जोगेल् योंब्मुँ।
क्हेमैंइ ङए मिं किंबइले ताँन् म्हिमैंइ क्हेमैं हेल लब्मुँ।
छतसि आनारद्, आसिन् समा सैदिद्, छलस्याँ क्हेमैं खोंयोंइ बिलै सोसि परमेश्वरने टिल् योंब्मुँ।”
“म्हिए च्हए फिर क्हेमैंइ बिश्वास लबइले म्हिमैंइ हेल लसि खेंमैंउँइँले स्यो लावाब्मुँ, धै क्हेमैं फिर आछ्याँबै ताँमैं पोंसि क्हेमैंए बिल्लि लब्मुँ, धै दुष्ट म्हिमैं धों ङ्हाँसि म्हि आच्हिन् लब्मुँ। छ ललेया क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ।
दिलेया छ्याँबै सर तेबै प्लु चुन् ग: खाबइ परमेश्वरए ताँ थेसि छेनाले खोंर थेंमुँ। धै चए फिर तोइ तखलेया सैदिसि ल्हें रोमैं रोम्।”
ङइ चमैंलाइ क्हिए ताँ लोमिंइ। ङ ह्युलर्बै आङिंब् धोंले चमैं या चु ह्युलर्बै आङिं। छतसि चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ चमैं हेल् लम्।
चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ हेल् आल, दिलेया ङलाइमि हेल् लम्, तलेबिस्याँ चमैंइ लबै केमैं आछ्याँब मुँ बिसि ङइ बिमिंम्।
ङए मिंर बिश्वास लमा चइ कति थेबै दुःख नोल् त्हुम् बिब ङइ चने उँइँमिंब्मुँ।”
तोन् तलेया छ्याँबै के लसि स्याबासि, इजेत नेरो खोंयोंइ आखाँबै छ्ह म्हैब्मैंलाइ परमेश्वरजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
सिसि ह्याल् त्हुबै ङिए ज्युउँइँले या अरूमैंइ येशूजी थोबै छ्ह म्रोंरिगे बिसि ङि सोगों मुँमा खोंयोंन् बिलै येशूए ल्हागिर कालए सुँर्न फेनेम्।
छतसि ङ्योइ आनारल्ले अरूमैंलाइ ल्होले, तलेबिस्याँ ङ्यो आनारल्ले के लसिन् टिइबिस्याँ ठिक त्हेर ङ्योइ रोमैं योंब्मुँ।
ङ्योइ ओंसों लब् धोंबै बिश्वास लिउँइँ समन् लरिस्याँ, ङ्योइ ख्रीष्टने बालुन् परमेश्वरजी पिंबै हग योंब्मुँ।
क्हेमैं ताँनइ ह्रोंसइ थेंबै आशा योंबै ल्हागिर लिउँइँ समा छलेन् छ्याँबै के लरिब्मुँ बिब ङिइ मैंमुँ।
खैबै दुःख तलेया तोइ आङ्हाँन्ले ढुक्काले टिबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ बिश्वासए जाँच तमा सैदिल् खाँबै म्हिइ लिउँइँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ। चु छ्ह परमेश्वरजी खीलाइ म्हाँया लब्मैंलाइ पिंम् बिसि बाछा फैइमुँ।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, ह्युलर्बै म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ म्हि आच्हिल्ले पोंमा क्हेमैं अचम्मा आङ्हाँन्।
क्हेमैंए फिर खबि छेबै दुःखने आङ्हिंन्। थेद्, क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै ल्हागिर दुष्टइ को-कोइलाइ झेलर झोंब्मुँ। क्हेमैंलाइ च्युगैं मत्त्रे दुःख तब्मुँ। दिलेया क्हेमैं आसिन् समा ङए फिर बिश्वास लरिद्, छलस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ इनामर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
“पबित्र प्ल्हजी बिश्वासीमैंने बिबै ताँ न्ह मुँब्मैंइ छेनाले थेरिगे। “शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ लोथेंबै मन्न ङइ चल् पिंब्मुँ। चलाइ ङइ तार्ग्या युँमा पिंब्मुँ। च युँमार चए छारा मिं प्ह्रिइमुँ। च मिं योंबै म्हिइ मत्त्रे च छारा मिं था सेम्।”
“खाबइ दुष्टए फिर ट्होमुँ, धै ङइ खोबै केमैं आखिरि त्हिंइ समा लरिमुँ, चमैंलाइ ङइ अरू ह्रेंमैंए फिर ग्याल्स लबै हग पिंब्मुँ।
क्हेमैंइ ङए फिर बिश्वास लबइले कति थेबै दुःख तलेया सैदिसि टिइमुँ, झाइले ङए घ्याँर प्रबर आनारइमुँ।
“पबित्र प्ल्हजी बिश्वासीमैंने बिबै ताँ न्ह मुँब्मैंइ छेनाले थेरिगे। “शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ परमेश्वरए बगैंचार मुँबै छ्ह पिंबै सिं धुँर्बै रोमैं ङइ चल् पिंब्मुँ।”
“शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ ङइ ङए राजगद्दिर ङने बालुन् क्हुँल् पिंब्मुँ। ङज्यै या ट्होसि ङए आबाने खीए राजगद्दिर क्हुँल् योंब् धोंलेन् ट्होबै म्हि या ङने बालुन् क्हुँल् योंब्मुँ।