58 येशूजी चने बिइ, “सेलमैंल रो मुँ, नमेंमैंल च्हों मुँ, दिलेया म्हिए च्ह तनाबिलेया ङल क्र लोबै क्ल्ह्यो या आरे।”
ओ स्वर्गर्बै सेनामैंए चिब याहवेह, ङए म्रुँ नेरो ङए परमेश्वर, क्हिए मिंर ख्रो पिंबै थाँनए चेंदो कोल्मेंइ प्हसे योंमुँ, धै चिब्लिमैंइ च्हों थासि ह्रोंसए प्हसेमैं चर थेंम्।
प्लुमैं न्होंरि धाँसे च्योंबै फुँ चुन् तम्। दिलेया चु बडिबै लिउँइँ बिस्याँ ताँन् ट्हा ट्हुमैं भन्दा थेबै धुँ या चुलन् तम्। छतसि मुर्बै नेमामैं खसि चए हाँगजरे च्हों थासि टिम्।”
छबिमा येशूजी चने बिइ, “स्येलमैंला टिबै रो मुँ, नमेमैंला च्हों मुँ, दिलेया ‘म्हिए च्हलम्’ क्र क्ह्युबै क्ल्ह्यो या आरे।”
तलेबिस्याँ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी ङ्योए फिर कति थेबै दयाम्हाँया लइमुँ बिब क्हेमैंइ सेइमुँ। येशू ख्रीष्टने तोन्दोंरि सै मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ङ्हाँदु तइ। तलेबिस्याँ खीए ङ्हाँदुउँइँले क्हेमैं प्लब् तरिगे बिब खीए सैं मुँल।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ङए ताँ थेद्, परमेश्वरजी चु ह्युलर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ खीए फिर्बै बिश्वासर भोंब् लमिंसि स्वर्ग ग्याल्सर्बै हगवालमैं तबर त्हाँब, आङिं वा? खीलाइ म्हाँया लब्मैंने चु ग्याल्स पिंम् बिसि खीजी बाछा फैब, आङिं वा?