55 छबिमा येशूजी लिग्याँ तोसि चमैं हौदिइ।
खैच्हिजिले पोंबै म्हिलाइ आहौदिद्, आस्याँ चइ क्हि हेल लब्मुँ; दिलेया बुद्धि मुँबै म्हिलाइ हौदिमा चइ क्हिलाइ म्हाँया लब्मुँ।
दिलेया खीजी पत्रुसने बिइ, “ओ दुष्ट, ङ ङाँइँले स्योह्याद्। क्हि ङ प्रल् त्हुबै घ्याँरि पुजु तइमुँ, तलेबिस्याँ क्हिए चु ताँ म्हिए ताँ ग, परमेश्वरउँइँले खब आङिं।”
पत्रुसइ खीने बिइ, “क्हिए फिर दुःख तमा ताँनइ क्हि पिवालेया ङइ खोंयोंइ या क्हिलाइ पिरिब् आरे।”
दुष्टए ङोर आफेरिगे बिसि न्हरु आच्हुइनाले प्राथना लद्। क्ह्रोसेंन सैंरम् खाँलै ङ्हाँमुँ, ज्यु बिस्याँ आखाँ।”
येशूने बालु मुँब्मैं न्होंर्बै चेला घ्रिइ ह्रोंसए सेलाँ ट्हुइसि ख्रो पिंबै खेगि क्रथेए केब्छैंलाइ ल्हिसि चए न्हेमें थोवाइ।
छतब् म्रोंसि येशूए चेलामैं याकूब नेरो यूहन्नाइ बिइ, “प्रभु, क्हिए सैंर खै ङ्हाँइमुँ? स्वर्गउँइँले मि कुलसि चुमैं सैवाद् बिसि ङिइ बिले वा।”
झाइले खेंमैं अर्को नाँसर ह्याइ।
ङए फिर बिश्वास आलब पाप ग बिसि खीजी चमैंने उँइँमिंब्मुँ।
च सुँउँइन परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंब नेरो म्हिमैंलाइ गाल् केब लम्। ओ ङए अलि-अङाँमैं, छ तल् आतमल।
अरूइ क्हेमैंए न्होह्रों ललेया क्हेमैंइ चमैंए न्होह्रों आलद्, अरूइ क्हेमैंए फिर गाल् केलेया क्हेमैंइ गाल् आकेद्। बरु आशिक पिंन्, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आशिक योंरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ हुइब् ग।
म्हाँया लब्मैंलाइ ङइ हौदिमुँ, धै तार झोंम्। छतसि भों लसि क्हिइ लबै पापउँइँले सैं एद्।