41 येशूजी चमैंने बिइ, “ओ बिश्वास आरेबै आच्योबै म्हिमैं, ङ खोंयों समा क्हेमैंने तरिमुँ, धै क्हेमैंलाइ कति सैदिल् त्हुब् जा? क्हिए च्ह चुर पउ।”
ह्रोंसए खेबाज्युमैंइ लब् धोंले सैं सारो नेरो बिब् आङिंबै पुस्तामैं चमैं आतरिगे। चमैंए खेबाज्युमैंइ परमेश्वरए फिर भर आम्हाँदिमल, चमैंइ खीए फिर बिश्वास आलमल।
छतसि मोशा नेरो हारून फारो ङाँर ह्यासि चने बिइ, “हिब्रूमैंए याहवेह परमेश्वरजी क्हिने ‘खोंयों समा क्हि च्योंने तसि ङइ बिब् आङिं?’ बिइ। ‘ङए सेवा लरिगे बिसि ङए म्हिमैं ह्याल् पिंन्।
झाइले याहवेहजी मोशाने बिइ, “क्हेमैंइ खोंयों समा ङइ बिबै ताँमैं आङिं?
“ओ ताँन् ल्हिबै ते नोसि नारब्मैं, ङ ङाँर खो, ङइ क्हेमैंलाइ भों न्हल् पिंब्मुँ।
खीजी चमैंने बिइ, “तिंजोरोबै दुष्ट म्हिमैं नेरो ब्यभिचार लब्मैंइ चिनु म्हैम्। दिलेया स्योंम्बै योना अगमबक्ताइ उँइँबै औदिबै के बाहेक चु पुस्ताने अरू चिनु उँइँरिब् आरे।
छतमा च ह्यासि ह्रोंस् भन्दा दुष्ट मोंमैं ङि हुइसि पखम्। धै चमैं ताँन् न्होंर होंसि चर्न टिमुँ च्हौ तल् खाँबै लिउँइँ च म्हिए हालत ओंसोंबै भन्दा झन् आछ्याँब तम्। तिंजोरोबै दुष्ट के लबै म्हिमैंए हालत या छाबन् तब्मुँ।”
तिंजोरोबै दुष्ट नेरो ब्यभिचारि म्हिमैंइ चिनु म्हैम्, दिलेया योनाए चिनु बाहेक् अरू चिनुमैं चमैंने उँइँरिब् आरे।” च्हौ बिसि खी चमैं वाथेंसि ह्याइ।
येशूजी खीए चेलामैंने बिइ, “क्हेमैंम् कति बिश्वास आरेबै आच्योबै म्हिमैं मुँन! ङ खोंयों समा क्हेमैंने टिल् त्हुम्? ङइ खोंयों समा क्हेमैंलाइ सैदिरिब् जा? खोइ च कोलो चुर ङ ङाँर पउ।”
छतसि क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, चु ताँन् पापए सजैं चु पुस्तार्बै म्हिमैंए फिर खब्मुँ।
दिलेया फरिसीमैं नेरो सदुकीमैं न्होंर्बै ल्हें म्हि या खीने बप्तिस्मा किंबर खब् म्रोंसि यूहन्नइ चमैंने बिइ, “ओ प्हुरि धों तबै म्हिमैं, परमेश्वरए ह्रिसउँइँले स्योल् खाँम् बिसि खाबइ क्हेमैंने बिइ?
छ लब् म्रोंसि येशू ह्रिस खसि चेलामैंने बिइ, “च्योंब कोलोमैं ङ ङाँर खल् पिंन्, चमैंलाइ आक्वेद्, तलेबिस्याँ परमेश्वरए ग्याल्स छाबै कोलोमैंलन् ग।
झाइले येशू चर रासि “चलाइ चुर हुइपउ,” बिइ। म्हिमैंइ च कनने “भोंसि तद्, रेद्, खीजी क्हि हुइरिइमुँ युन्ले खो,” बिइ।
झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “च्या, क्हेमैं कति बिश्वास आलबै म्हिमैं मुँन! ङ क्हेमैंने कति समा टिल् त्हुम्? ङइ क्हेमैं खोंयों समा सैदिल् त्हुम्? च कोलो ङ ङाँर पउ।”
झाइले येशूजी खीए चेलामैंने बिइ, “क्हेमैंए बिश्वास खनि ह्याइ?” चमैं ङ्हिंसि प्लेटोयाइ धै खें-खेंमैं न्होंर “चु म्हि खाब् मुँगे? नाँ खैं नेरो क्युए भेल्गालाज्यै या खीजी च्याँ तयाद् बिमा चमैंज्यै या खीजी बिब ङिंब!” बिबर होंइ।
छतसि च मों ल्हामिंन् बिसि क्हिए चेलामैंने ङइ यो छयुँ लइ। चमैंइ ल्हाल् म्हैलेया ल्हाल् आखाँ।”
च कोलो पसि खरिमा मोंइ धबै सर प्योवासि स्याला म्हाला लवाइ। छतमा येशूजी च मोंलाइ हौदिसि च कोलो सल् लमिंसि चए आबाने पिंइ।
येशूजी चने बिइ, “ओ फिलिप! च्हौ ल्हें त्हिंइ समा ङ क्हेमैंने बालुन् टिइ, अझै क्हिइ ङलाइ ङो आसे वा? ङलाइ म्रोंब्मैंइ आबालाज्यै या म्रोंइँमुँ। छतसि ‘ङिने आबा उँइँमिंन्?’ बिसि क्हिइ खैले बिल् खाँमुँ?
झाइले खीजी थोमाने बिइ, “योरि चुर झोंसि ङए योमैं ङ्ह्योद्। धै क्हिए यो ङए कोखरै झोंन्। संका आलल्ले बिश्वास लद्।”
प्लिच्यु बर्ष समा क्यु आयोंबै क्ल्ह्योर खीजी चमैं छेनाले ङ्ह्योमिंइ।
छतसि “चु दुष्ट पुस्ताउँइँले क्हेमैंइ ह्रोंसलाइ जोगेद्,” बिसि पत्रुसइ अरू ल्हें ताँउँइँले चमैंलाइ क्होमिंइ।
परमेश्वरजी क्हिए फिर ल्हयो खम्, छतसि युनन् सजैं आपिं, बरु ल्हें समा क्हिलाइ सैदिसि म्हाँया लम्। दिलेया क्हिइ खीलाइ अझै म्हि आल! क्हिए सैं खी ङाँइ एरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हिए फिर ल्हयो लम् बिब क्हिइ आसे वा?
परमेश्वरए फिर बिश्वास आलबइले चमैं भों न्हल् योंबै क्ल्ह्योर होंल् आयों।
छतसि परमेश्वरजी भों न्हल् पिंबै क्ल्ह्योर होंल् योंबै ल्हागिर ङ्योइ भों लले। स्योंम्बै म्हिमैं परमेश्वरजी बिबै ताँ आङिंसि भों न्हबै क्ल्ह्योर होंल् आयों छतमा ङ्यो या चमैं धोंब तल आत्हुरिगे।
मोशाइ मिश्र ह्युलउँइँले तेइ पखबै इस्राएलीमैंइ धोंले ङ्योज्यै या सैं तोंबै ताँ थेइमुँ। दिलेया चमैंइ सैं तोंबै ताँ थेलेया आक्वें छतसि चमैंलाइ तोइ फायदा आत।
छतसि खीउँइँले परमेश्वर ङाँर ह्याब्मैंलाइ येशूजी खोंयोंइन जोगेमिंल् खाँम्, तलेबिस्याँ चमैंए ल्हागिर परमेश्वरने प्राथना लबर खी खोंयोंन् बिलै सोगों तरिम्।